ساخت‌ دیوار حائل‌ در سرزمین‌ اشغالی‌ فلسطین‌: دیوان‌ بین‌المللی‌ دادگستری‌ به‌ عنوان‌ حافظ‌ صلح‌ و امنیت‌ بین‌المللی‌

ساخت‌ دیوار حائل‌ در سرزمین‌ اشغالی‌ فلسطین‌: دیوان‌ بین‌المللی‌ دادگستری‌ به‌ عنوان‌ حافظ‌ صلح‌ و امنیت‌ بین‌المللی‌ نام مقاله ای از امین زارع فر و حمید هاشمی است که در شماره پنجم (فروردین 1383) فصلنامه پژوهشهای حقوقی منتشر شده است.

چکیده

مجمع‌ عمومی‌ سازمان‌ ملل‌ متحد در تاریخ‌ 8 دسامبر 2003 طی‌ قطعنامه‌ای‌ از دیوان‌ بین‌المللی‌ دادگستری‌ درخواست‌ کرد تا سریعاً در خصوص‌ آثار حقوقی‌ ساخت‌ دیوار در سرزمین‌ اشغالی‌ فلسطین‌ مبادرت‌ به‌ صدور نظر مشورتی‌ نماید. در 9 ژوئیه‌ 2004، دیوان‌ نظر خود را صادر و در آن‌ ضمن‌ احراز صلاحیت‌ خود، با استناد به‌ منشور ملل‌ متحد، قطعنامه‌ 2625 مجمع‌ عمومی‌، حق‌ تعیین‌ سرنوشت‌ ملت‌ها، کنوانسیون‌های‌ حقوق بشری‌ و حقوق بشردوستانه‌ به‌ ارزیابی‌ مشروعیت‌ ساخت‌ دیوار پرداخت‌ و اعلام‌ کرد که‌ ساخت‌ دیوار در سرزمین‌ اشغالی‌ فلسطین‌ غیرموجه‌ بوده‌ و لازم‌ است‌ که‌ فوراً متوقف‌ شود و اسرائیل‌ نیز باید به‌ جبران‌ خسارات‌ وارده‌ بپردازد. به‌ نظر دیوان‌ سایر دولت‌ها نیز متعهد به‌ عدم‌ شناسایی‌ این‌ وضعیت‌، رفع‌ موانع‌ اعمال‌ حق‌ تعیین‌ سرنوشت‌ و تضمین‌ رعایت‌ مقررات‌ کنوانسیون‌ چهارم‌ ژنو 1949 بوده‌ و شورای‌ امنیت‌ ملل‌ متحد نیز موظف‌ است‌ اقدامات‌ دیگری‌ را نیز در این‌ خصوص‌ اتخاذ نماید.

کلید واژه ها

• دیوان بین المللی دادگستری
• سازمان ملل متحد
• مجمع عمومی
• نظر مشورتی
• حق تعیین سرنوشت ملت ها
• حقوق بشر
• حقوق بشر دوستانه
• مسئولیت بین المللی
• فلسطین
• دیوار حائل

مواد مرتبط

• قطعنامه 2625 مجمع عمومی
• ماده 65 اساسنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد
• ماده 12 منشور ملل متحد
• ماده 2 منشور سازمان ملل متحد
• ماده 1 مشترک میثاق سال 1966
• ماده 22 میثاق جامعه ملل
• ماده 2 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 2 مشترک چهار کنوانسیون ژنو
• ماده 31 کنوانسیون حقوق راجع معاهدات 1969
• ماده 32 کنوانسیون حقوق راجع معاهدات 1969
• ماده 47 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 142 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• قطعنامه 237 شورای امنیت
• قطعنامه 271 شورای امنیت
• قطعنامه 446 شورای امنیت
• قطعنامه 681 شورای امنیت
• قطعنامه 799 شورای امنیت
• قطعنامه 904 شورای امنیت
• ماده 2 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
• ماده 14 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 2 کنوانسیون حقوق کودک
• ماده 4 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
• قطعنامه 452 شورای امنیت 1979
• قطعنامه 465 شورای امنیت 1980
• ماده 43 کنوانسیون لاهه 1907
• ماده 46 کنوانسیون لاهه 1907
• ماده 52 کنوانسیون لاهه 1907
• ماده 6 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 47 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 49 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 52 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 53 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 59 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• ماده 9 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
• ماده 17 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
• ماده 12 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی
• ماده 6 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 7 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 10 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 11 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 12 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 13 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 16 کنوانسیون حقوق کودک
• ماده 24 کنوانسیون حقوق کودک
• ماده 28 کنوانسیون حقوق کودک
• ماده 27 کنوانسیون حقوق کودک
• ماده 4 میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
• ماده 62 معاهده برلین 1878
• ماده 13 قیمومت فلسطین 1922
• ماده 8 موافقتنامه اردن-اسرائیل 1949
• ماده 51 منشور ملل متحد
• قطعنامه 1368 شورای امنیت
• قطعنامه 1373 شورای امنیت
• ماده 25 طرح کمیسیون حقوق بین الملل در خصوص مسئولیت دولت ها
• ماده 92 منشور ملل متحد
• ماده 1 کنوانسیون چهارم ژنو 1949
• اصل 3 قانون اساسی
• اصل 154 قانون اساسی