ماده ۴۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 45 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۴۵ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جرم در موارد زير مشهود است : | جرم در موارد زير مشهود است : | ||
الف - در مرئي و منظر ضابطان دادگستري واقع شود يا مأموران ياد شده بلافاصله در محل وقوع جرم حضور يابند و يا آثار جرم را بلافاصله پس از وقوع مشاهده كنند . | الف - در مرئي و منظر [[ضابط دادگستری|ضابطان دادگستري]] واقع شود يا مأموران ياد شده بلافاصله در محل وقوع جرم حضور يابند و يا آثار جرم را بلافاصله پس از وقوع مشاهده كنند . | ||
ب - بزه ديده يا دو نفر يا بيشتر كه ناظر وقوع جرم بوده اند ، حين وقوع جرم يا بلافاصله پس از آن ، شخص معيني را به عنوان مرتكب معرفي كنند . | ب - بزه ديده يا دو نفر يا بيشتر كه ناظر وقوع جرم بوده اند ، حين وقوع جرم يا بلافاصله پس از آن ، شخص معيني را به عنوان مرتكب معرفي كنند . | ||
پ - بلافاصله پس از وقوع جرم ، علائم و آثار واضح يا اسباب و ادله جرم در تصرف متهم يافت شود و يا تعلق اسباب و ادله ياد شده به متهم محرز گردد . | پ - بلافاصله پس از وقوع جرم ، علائم و آثار واضح يا اسباب و ادله جرم در تصرف متهم يافت شود و يا تعلق اسباب و ادله ياد شده به متهم محرز گردد . | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
تبصره 1 ماده 45: چنانچه جرائم موضوع بندهاي ( الف ) ، ( ب ) ، ( پ ) و ( ت ) ماده ( 302 ) اين قانون به صورت مشهود واقع شود ، در صورت عدم حضور ضابطان دادگستري ، تمام شهروندان مي توانند اقدامات لازم را براي جلوگيري از فرار مرتكب جرم و حفظ صحنه جرم به عمل آورند . | تبصره 1 ماده 45: چنانچه جرائم موضوع بندهاي ( الف ) ، ( ب ) ، ( پ ) و ( ت ) ماده ( 302 ) اين قانون به صورت مشهود واقع شود ، در صورت عدم حضور ضابطان دادگستري ، تمام شهروندان مي توانند اقدامات لازم را براي جلوگيري از فرار مرتكب جرم و حفظ صحنه جرم به عمل آورند . | ||
تبصره 2 ماده 45: ولگرد كسي است كه مسكن و مأواي مشخص و وسيله معاش معلوم و شغل يا حرفه معيني ندارد . | تبصره 2 ماده 45: ولگرد كسي است كه مسكن و مأواي مشخص و وسيله معاش معلوم و شغل يا حرفه معيني ندارد . | ||
== توضیح واژگان == | |||
[[جرم مشهود]] آن هنگامی است که در شرف وقوع است و یا زمان اندکی از وقوع آن گذشته است.چنانکه آثار و ادله جرم اثبات و انتساب آن را به فاعل ممکن میکند.درحالی که [[جرم غیرمشهود]] به جرایمی گفته میشود که از زمان ارتکاب آن مدتی گذشته است و برای اثبات آن به شهود آنی دسترسی نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق جزای عمومی (جلد اول)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=505816|صفحه=|نام۱=محمدعلی|نام خانوادگی۱=اردبیلی|چاپ=23}}</ref> | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
از نظر مدت فاصله زمانی مان وقوع جرم و کشف آن،جرام به دو دسته مشهود و غیر مشهود تقسیم میشوند. <ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4654648|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> در این باره در بندهای هفت گانه این ماده تنها قسمت اول بند الف مشهود واقعی بوده و سایر موارد در حکم مشهود است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4654672|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref>ضمنا مصادیق جرایم غیرمشهود قابل احصا نیست.در واقع هرجرمی که مشهود نباشد،غیرمشهود است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری (جلد دوم) (سازمان و صلاحیت مراجع کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2758852|صفحه=|نام۱=محمود|نام خانوادگی۱=آخوندی اصل|چاپ=12}}</ref> گفتنی است کلمه بلافاصله که در غالب بندهای این ماده به کار رفته است عرفی بوده نه اینکه پس از گذشت دو یا چند روز بعد از وقوع جرم،موضوع را به ضابطین اطلاع دهند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4879588|صفحه=|نام۱=رجب|نام خانوادگی۱=گلدوست جویباری|چاپ=2}}</ref> ضمنا جرم ارتکاب یافته توسط شخص ولگرد به دلیل آنکه دستگیری چنین متهمی با طی کردن مراحل و تشریفات دادرسی با مانع رو به رو میشود، براین فرض است که مشهود است و چاره ای جز دستگیری متهم نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4879612|صفحه=|نام۱=رجب|نام خانوادگی۱=گلدوست جویباری|چاپ=2}}</ref>همچنین هرچند در تبصره این ماده شهروندان عادی به طور محدود برخی اختیارات ضابطان دادگستری را دارند،ولی گزارش امر توسط آنان،اعتبار گزارش ضابطان را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4654684|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | |||
== منابع == | |||
<nowiki>{{پانویس}}</nowiki> | |||
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۰
جرم در موارد زير مشهود است : الف - در مرئي و منظر ضابطان دادگستري واقع شود يا مأموران ياد شده بلافاصله در محل وقوع جرم حضور يابند و يا آثار جرم را بلافاصله پس از وقوع مشاهده كنند . ب - بزه ديده يا دو نفر يا بيشتر كه ناظر وقوع جرم بوده اند ، حين وقوع جرم يا بلافاصله پس از آن ، شخص معيني را به عنوان مرتكب معرفي كنند . پ - بلافاصله پس از وقوع جرم ، علائم و آثار واضح يا اسباب و ادله جرم در تصرف متهم يافت شود و يا تعلق اسباب و ادله ياد شده به متهم محرز گردد . ت - متهم بلافاصله پس از وقوع جرم ، قصد فرار داشته يا در حال فرار باشد يا بلافاصله پس از وقوع جرم دستگير شود . ث - جرم در منزل يا محل سكناي افراد ، اتفاق افتاده يا در حال وقوع باشد و شخص ساكن ، در همان حال يا بلافاصله پس از وقوع جرم ، ورود مأموران را به منزل يا محل سكناي خود درخواست كند . ج - متهم بلافاصله پس از وقوع جرم ، خود را معرفي كند و وقوع آن را خبر دهد . چ - متهم ولگرد باشد و در آن محل نيز سوء شهرت داشته باشد . تبصره 1 ماده 45: چنانچه جرائم موضوع بندهاي ( الف ) ، ( ب ) ، ( پ ) و ( ت ) ماده ( 302 ) اين قانون به صورت مشهود واقع شود ، در صورت عدم حضور ضابطان دادگستري ، تمام شهروندان مي توانند اقدامات لازم را براي جلوگيري از فرار مرتكب جرم و حفظ صحنه جرم به عمل آورند . تبصره 2 ماده 45: ولگرد كسي است كه مسكن و مأواي مشخص و وسيله معاش معلوم و شغل يا حرفه معيني ندارد .
توضیح واژگان
جرم مشهود آن هنگامی است که در شرف وقوع است و یا زمان اندکی از وقوع آن گذشته است.چنانکه آثار و ادله جرم اثبات و انتساب آن را به فاعل ممکن میکند.درحالی که جرم غیرمشهود به جرایمی گفته میشود که از زمان ارتکاب آن مدتی گذشته است و برای اثبات آن به شهود آنی دسترسی نیست.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
از نظر مدت فاصله زمانی مان وقوع جرم و کشف آن،جرام به دو دسته مشهود و غیر مشهود تقسیم میشوند. [۲] در این باره در بندهای هفت گانه این ماده تنها قسمت اول بند الف مشهود واقعی بوده و سایر موارد در حکم مشهود است.[۳]ضمنا مصادیق جرایم غیرمشهود قابل احصا نیست.در واقع هرجرمی که مشهود نباشد،غیرمشهود است.[۴] گفتنی است کلمه بلافاصله که در غالب بندهای این ماده به کار رفته است عرفی بوده نه اینکه پس از گذشت دو یا چند روز بعد از وقوع جرم،موضوع را به ضابطین اطلاع دهند.[۵] ضمنا جرم ارتکاب یافته توسط شخص ولگرد به دلیل آنکه دستگیری چنین متهمی با طی کردن مراحل و تشریفات دادرسی با مانع رو به رو میشود، براین فرض است که مشهود است و چاره ای جز دستگیری متهم نیست.[۶]همچنین هرچند در تبصره این ماده شهروندان عادی به طور محدود برخی اختیارات ضابطان دادگستری را دارند،ولی گزارش امر توسط آنان،اعتبار گزارش ضابطان را ندارد.[۷]
منابع
{{پانویس}}
- ↑ محمدعلی اردبیلی. حقوق جزای عمومی (جلد اول). چاپ 23. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 505816
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4654648
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4654672
- ↑ محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم) (سازمان و صلاحیت مراجع کیفری). چاپ 12. سازمان چاپ و انتشارات، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2758852
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879588
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879612
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4654684