ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف:''' [[قوه قضائیه]] مکلف است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، در هر حوزه قضائی [[شهرستان]]، [[شعبه]] یا شعبی از [[دادگاه|دادگاه‌ها]] را تحت مدیریت و نظارت رئیس آن حوزه قضائی به‌عنوان [[دادگاه صلح]] تعیین کند.
'''ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1402/06/22):''' [[قوه قضائیه]] مکلف است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، در هر حوزه قضائی [[شهرستان]]، [[شعبه]] یا شعبی از [[دادگاه|دادگاه‌ها]] را تحت مدیریت و نظارت رئیس آن حوزه قضائی به‌عنوان [[دادگاه صلح]] تعیین کند.


در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیت‌های دادگاه صلح می‌تواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی می‌کند.
در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیت‌های دادگاه صلح می‌تواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی می‌کند.

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۱

ماده ۴ قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1402/06/22): قوه قضائیه مکلف است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ لازم‌الاجرا شدن این قانون، در هر حوزه قضائی شهرستان، شعبه یا شعبی از دادگاه‌ها را تحت مدیریت و نظارت رئیس آن حوزه قضائی به‌عنوان دادگاه صلح تعیین کند.

در حوزه قضائی بخش، وظایف و اختیارات و صلاحیت‌های دادگاه صلح می‌تواند بر عهده دادگاه بخش باشد که بر اساس احکام این قانون رسیدگی می‌کند.

ریاست و نظارت دادگاه‌های صلح و شوراهای حل اختلاف در استان بر اساس آیین‌نامه ماده (۴٠) این قانون تعیین می‌شود.

پیشینه

ماده 4 قانون شوراهای حل اختلاف (مصوب 1394/09/16): در هر حوزه قضائی یک یا چند نفر قاضی دادگستری که قاضی شورا نامیده می‏شوند، مطابق مقررات این قانون انجام وظیفه می‏نمایند.

تبصره ۱- قوه قضائیه می‏تواند برای تامین قضات شورا از میان قضات شاغل یا بازنشسته استفاده نماید.

تبصره ۲- مرکز امور شوراها می‏تواند از قضات شورا به صورت تمام وقت یا پاره وقت استفاده نماید.

تبصره ۳- رئیس قوه قضائیه می تواند یک قاضی را برای چند شورا تعیین کند.