اصل صحت و اعتبار گواهی مال فکری

آنچه موسوم است به اصل صحت و اعتبار، اغلب مرتبط است به اموال فکری ثبت‌شده که اکثراً در شاخه‌ی مالکیت صنعتی قرار دارند، مانند اختراع، علامت تجاری و طرح صنعتی که مرحله‌ ارزیابی و بررسی توسط مراجع ثبت اموال فکری را گذرانده‌اند. هرچند اعتبار اموال فکری حوزه‌ مالکیت ادبی و هنری نیز با توجه به معیارهایی همچون اصالت اثر قابل ارزیابی است؛ با این حال در این دسته از آثار، از آنجا که دارنده، حق فکری را به صرف ظهور و تبلور اثر به دست می‌آورد و ثبت اثر اختیاری و بدون ارزیابی است، اعتبار و صحت در این شاخه از آثار به عنوان یک اصل در نظر گرفته نمی‌شود.

صحت گواهی صادره از مراجع ذی‌صلاح به عنوان یک اصل در نظر گرفته می‌شود؛ در واقع با توجه به نبود حکم وضعی یا موضوعی، اظهاراتی که توسط متقاضی در اظهارنامه بیان شده است، صحیح فرض می‌شود. از آنجا که گواهی از سوی مقامات دولتی و با رعایت مقررات مربوط و طی یک نظام بررسی ماهوی (تحقیقی) صادر شده است، دادگاه‌ها باید در صورت ارائه گواهی ثبت اختراع توسط طرفین دعوا، به منزله‌ سند مثبت حق، همه اجزای این سند را معتبر بدانند و با اعتماد به آن در خصوص دعوا تصمیم بگیرند. از اینرو صدور گواهی به منزله وجود شرایط اساسی است که قانونگذار در خصوص هر یک از اموال فکری مقرر کرده و گواهی به عنوان یکی از ادله‌های اثبات دعوا و به منظور یک سند رسمی به دادگاه قابل ارائه است.

اصل صحت و اعتبار هم در رابطه با کلیت گواهی و هم در رابطه با اجزای آن قابل اجراست؛ مانند اینکه در خصوص گواهی ثبت اختراع، هر یک از ادعاهای مطرح‌شده در گواهی معتبر است و اثبات بی‌اعتباری یکی از آنها موجب بی‌اعتباری کل گواهی ثبت اختراع نخواهد شد. این نتیجه‌گیری مبتنی بر اصل اعتبار و استقلال اعتبار ادعاست که بر اساس آن اگر یک ادعا باطل اعلام شود، سایر ادعاها معتبر باقی می‌مانند.