قابلیت انتساب ادله الکترونیک

قابلیت انتساب ادله الکترونیک نام مقاله ای از ایرج بهزادی است که در شماره 34 (مرداد1397) فصلنامه پژوهشهای حقوقی منتشر شده است.

چکیده

در هزاره سوم تقریباً هیچ امری باقی نمانده که به طور مستقیم یا با واسطه به فناوری‌های نوین اطلاعاتی و ارتباطی، وابسته نباشد. به منظور ایمن‌سازی و اطمینان در تشخیص اصالت امضای الکترونیک، همچنین اثبات رابطه انتساب بین اصل‌ساز و داده‌پیام، متخصصین علوم رایانه‌ای دست به ابداع دو فن در این رشته زده‌اند: اولی، رمزنگاری متقارن یا سایمتریک که دارای کلید واحد تا حدودی اطمینان‌بخش است و امضای الکترونیک با این شیوه قابلیت انتساب به صادرکننده را دارد؛ دومی، رمزنگاری به شیوه نامتقارن است که از یک الگوریتم برای ایجاد دو کلید ریاضی مرتبط و مکمل استفاده می‌شود. این نوع رمزنگاری، سطح مطلوب‌تری از امنیت را برخوردار بوده، احتمال جعل و تحریف در آن وجود ندارد و از حیث قابلیت انتساب به صادرکننده اطمینان‌بخش‌تر است.

به لحاظ قابلیت انتساب در ادله الکترونیک، ضمن بررسی مفهوم امضای الکترونیک، آن را به دو نوع امضای الکترونیکی ساده و مطمئن تقسیم نموده است. امضای الکترونیکی ساده همانند امضای مندرج در اسناد عادی قابل انکار و تردید است اما امضای الکترونیکی مطمئن مانند سند رسمی صرفاً از قابلیت ادعای جعل برخوردار است و هر دو با رعایت شرایط، اصول و قواعدی قابل انتساب به اصل‌ساز هستند.

کلیدواژه ها

• دلیل الکترونیک
• قابلیت انتساب
• امضای الکترونیک
• رمزنگاری متقارن
• رمزنگاری نامتقارن

مواد مرتبط

• ماده 2 قانون تجارت الكترونيكی
• ماده 48 قانون برنامه پنجم توسعه اجتماعی اقتصادی و فرهنگی جمهوری اسلامی ايران