مبانی حقوق عمومی (کاتوزیان): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''''مبانی حقوق عمومی''''' نام کتابی است از ناصر کاتوزیان که توسط انتشارات میزان به چاپ رسیده است. == محتوای کتاب == کتاب مبانی حقوق عمومی در 3 فصل تدوین گردیده است: # فصل اول: دولت. در این فصل نویسنده به تبیین مفهوم دولت، ضرورت و فایده دولت، وظی...» ایجاد کرد)
 
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
'''''مبانی حقوق عمومی''''' نام کتابی است از [[ناصر کاتوزیان]] که توسط [[انتشارات میزان]] به چاپ رسیده است.
'''''مبانی حقوق عمومی''''' نام کتابی است از [[ناصر کاتوزیان]] که توسط [[انتشارات میزان]] به چاپ رسیده‌است.


== محتوای کتاب ==
== محتوای کتاب ==
کتاب مبانی حقوق عمومی در 3 فصل تدوین گردیده است:
کتاب مبانی حقوق عمومی در ۳ فصل تدوین گردیده‌است:
 
# فصل اول: دولت. در این فصل نویسنده به تبیین مفهوم [[دولت]]، ضرورت و فایده دولت، وظیفه‌ها و هدف‌های دولت‌ها می‌پردازد.
# فصل اول: دولت. در این فصل نویسنده به تبیین مفهوم [[دولت]]، ضرورت و فایده دولت، وظیفه ها و هدف های دولت ها می پردازد.
# فصل دوم: حاکمیت. مباحث مفهوم و اوصاف حاکمیت، مبنای حاکمیت، قلمرو حاکمیت و در ذیل این فصل مورد پژوهش قرار می‌گیرند.
# فصل دوم: حاکمیت. مباحث مفهوم و اوصاف حاکمیت، مبنای حاکمیت، قلمرو حاکمیت و ... در ذیل این فصل مورد پژوهش قرار می گیرند.
# فصل سوم: ارزش‌ها. در این فصل نویسنده، منابع ارزش‌ها را مورد مطالعه قرار داده و به توضیحاتی پیرامون ارزش‌های نخستین مانند: [[حق]]، [[آزادی]]، برابری، نظم و [[عدل]] و … می‌پردازند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی حقوق عمومی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652608|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref>
# فصل سوم: ارزش ها. در این فصل نویسنده، منابع ارزش ها را مورد مطالعه قرار داده و به توضیحاتی پیرامون ارزش های نخستین مانند: [[حق]]، [[آزادی]]، برابری، نظم و [[عدل]] و ... می پردازند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی حقوق عمومی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652608|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref>


== بخشی از کتاب ==
== بخشی از کتاب ==
نویسنده در بخشی از کتاب اینطور می نویسند:<blockquote>« در عصر بيدارى ملت ها، حقوق عمومى، حقوقی حاكم بر دولت است. با وجود اين، رد ناشى از تاريخ خودكامگى هنوز هم سايه خود را بر سر این رشته از دانش حقوق دارد و به گونه اى كامل فتنه برنخاسته است. همه بحث هاى اصلى بر سر تنظيم رابطه دولت و [[ملت]] است؛ دو قدرت با صلابت كه هر كدام ریسمان قدرت را به‌سوی خود می كشاند، ملت ها می‌خواهند سرور خود باشند و اگر اجراى قدرت را به نماینده‌ای می‌سپارند، همچون نایب و خدمتگزار به او بنگرند و سخن آخر را خود بگويند. دولت ها نيز به نیابت و خدمتگزاری قانع نیستند و در برابر وظايفى كه به عهده می گیرند داعيه ولايت و حكومت دارند و می كوشند تا منبع قدرت را در درون خود بيابند و بر آن تكيه کنند.
نویسنده در بخشی از کتاب اینطور می‌نویسند:<blockquote>«در عصر بیداری ملت‌ها، حقوق عمومی، حقوقی حاکم بر دولت است. با وجود این، رد ناشی از تاریخ خودکامگی هنوز هم‌سایه خود را بر سر این رشته از دانش حقوق دارد و به گونه ای کامل فتنه برنخاسته است. همه بحث‌های اصلی بر سر تنظیم رابطه دولت و [[ملت]] است؛ دو قدرت با صلابت که هر کدام ریسمان قدرت را به‌سوی خود می‌کشاند، ملت‌ها می‌خواهند سرور خود باشند و اگر اجرای قدرت را به نماینده‌ای می‌سپارند، همچون نایب و خدمتگزار به او بنگرند و سخن آخر را خود بگویند. دولت‌ها نیز به نیابت و خدمتگزاری قانع نیستند و در برابر وظایفی که به عهده می‌گیرند داعیه ولایت و حکومت دارند و می‌کوشند تا منبع قدرت را در درون خود بیابند و بر آن تکیه کنند.


از سوى ديگر؛ انديشه هاى سياسى و فلسفی نیز در همان‌حال که همدلی و همكارى و اتحاد دولت و ملت را آرمان مطلوب می‌دانند، دریافتن راه چاره و انتخاب شیوه این همکاری به توافق نرسيده اند و گاه به ستيز آن دو قدرت دامن مى زنند. بحث ها تنها چهره معقول و منطقى ندارد و آلوده با هدف هاى سياسى و تعصب است و به ويژه زمانى پیچیده تر مى شود كه هر دو حريف به قدرت و حاكميت خداوند بر جهان هستى و نيروهاى ماورايى تكيه می‌کنند؛ یکی انسان را خليفه خدا و وارث زمين مى داند و ملت را نمودار خارجى آن؛ و ديگرى نیابت را واگذار شده به شخص پادشاه یا [[حاکم]] و فرمانده و رهبر می‌بیند.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی حقوق عمومی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652612|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref></blockquote>
از سوی دیگر؛ اندیشه‌های سیاسی و فلسفی نیز در همان‌حال که همدلی و همکاری و اتحاد دولت و ملت را آرمان مطلوب می‌دانند، دریافتن راه چاره و انتخاب شیوه این همکاری به توافق نرسیده‌اند و گاه به ستیز آن دو قدرت دامن می‌زنند. بحث‌ها تنها چهره معقول و منطقی ندارد و آلوده با هدف‌های سیاسی و تعصب است و به ویژه زمانی پیچیده‌تر می‌شود که هر دو حریف به قدرت و حاکمیت خداوند بر جهان هستی و نیروهای ماورایی تکیه می‌کنند؛ یکی انسان را خلیفه خدا و وارث زمین می‌داند و ملت را نمودار خارجی آن؛ و دیگری نیابت را واگذار شده به شخص پادشاه یا [[حاکم]] و فرمانده و رهبر می‌بیند.»<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبانی حقوق عمومی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6652612|صفحه=|نام۱=ناصر|نام خانوادگی۱=کاتوزیان|چاپ=4}}</ref></blockquote>


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۱

مبانی حقوق عمومی نام کتابی است از ناصر کاتوزیان که توسط انتشارات میزان به چاپ رسیده‌است.

محتوای کتاب

کتاب مبانی حقوق عمومی در ۳ فصل تدوین گردیده‌است:

  1. فصل اول: دولت. در این فصل نویسنده به تبیین مفهوم دولت، ضرورت و فایده دولت، وظیفه‌ها و هدف‌های دولت‌ها می‌پردازد.
  2. فصل دوم: حاکمیت. مباحث مفهوم و اوصاف حاکمیت، مبنای حاکمیت، قلمرو حاکمیت و … در ذیل این فصل مورد پژوهش قرار می‌گیرند.
  3. فصل سوم: ارزش‌ها. در این فصل نویسنده، منابع ارزش‌ها را مورد مطالعه قرار داده و به توضیحاتی پیرامون ارزش‌های نخستین مانند: حق، آزادی، برابری، نظم و عدل و … می‌پردازند.[۱]

بخشی از کتاب

نویسنده در بخشی از کتاب اینطور می‌نویسند:

«در عصر بیداری ملت‌ها، حقوق عمومی، حقوقی حاکم بر دولت است. با وجود این، رد ناشی از تاریخ خودکامگی هنوز هم‌سایه خود را بر سر این رشته از دانش حقوق دارد و به گونه ای کامل فتنه برنخاسته است. همه بحث‌های اصلی بر سر تنظیم رابطه دولت و ملت است؛ دو قدرت با صلابت که هر کدام ریسمان قدرت را به‌سوی خود می‌کشاند، ملت‌ها می‌خواهند سرور خود باشند و اگر اجرای قدرت را به نماینده‌ای می‌سپارند، همچون نایب و خدمتگزار به او بنگرند و سخن آخر را خود بگویند. دولت‌ها نیز به نیابت و خدمتگزاری قانع نیستند و در برابر وظایفی که به عهده می‌گیرند داعیه ولایت و حکومت دارند و می‌کوشند تا منبع قدرت را در درون خود بیابند و بر آن تکیه کنند. از سوی دیگر؛ اندیشه‌های سیاسی و فلسفی نیز در همان‌حال که همدلی و همکاری و اتحاد دولت و ملت را آرمان مطلوب می‌دانند، دریافتن راه چاره و انتخاب شیوه این همکاری به توافق نرسیده‌اند و گاه به ستیز آن دو قدرت دامن می‌زنند. بحث‌ها تنها چهره معقول و منطقی ندارد و آلوده با هدف‌های سیاسی و تعصب است و به ویژه زمانی پیچیده‌تر می‌شود که هر دو حریف به قدرت و حاکمیت خداوند بر جهان هستی و نیروهای ماورایی تکیه می‌کنند؛ یکی انسان را خلیفه خدا و وارث زمین می‌داند و ملت را نمودار خارجی آن؛ و دیگری نیابت را واگذار شده به شخص پادشاه یا حاکم و فرمانده و رهبر می‌بیند.»[۲]

منابع

  1. ناصر کاتوزیان. مبانی حقوق عمومی. چاپ 4. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652608
  2. ناصر کاتوزیان. مبانی حقوق عمومی. چاپ 4. میزان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6652612