نظریه شماره 7/97/669 مورخ 1397/03/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/669|شماره پرونده=96-168/1-1541|تاریخ نظریه=1397/03/30}} | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/669|شماره پرونده=96-168/1-1541 ک|تاریخ نظریه=1397/03/30}} | ||
'''استعلام''': آیا با اعمال ماده ۵۱۰ قانون آئین دادرسی کیفری و صدور حکم واحد با رعایت مقررات تعدد و متعاقب آن تسلیم محکوم علیه به رأی صادره دادگاه مجاز بر اعمال ماده ۴۴۲ قانون فوق الذکر و تخفیف مجازات محکوم علیه می باشد یا خیر؟ | '''استعلام''': آیا با اعمال ماده ۵۱۰ قانون آئین دادرسی کیفری و صدور حکم واحد با رعایت مقررات تعدد و متعاقب آن تسلیم محکوم علیه به رأی صادره دادگاه مجاز بر اعمال ماده ۴۴۲ قانون فوق الذکر و تخفیف مجازات محکوم علیه می باشد یا خیر؟ | ||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
با توجه به اینکه در | با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظرخواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدیدنظرخواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه ها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون فوق الذکر، آرای دادگاه های کیفری قابل تجدیدنظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر (در خصوص موضوع ماده ۵۱۰ قانون صدرالذکر)، قطعی است. بنابراین در این مواردی که رأی صادره در اجرای ماده ۵۱۰ قانون فوق الذکر حسب مورد قابل تجدیدنظر یا فرجام خواهی است. اعمال مقررات ماده ۴۴۲ قانون مارالذکر که بر این قابلیت استوار است، قابل اعمال است. | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۷]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۳۹۷]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۲
 | |
| شماره نظریه | ۷/۹۷/۶۶۹ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۹۶-۱۶۸/۱-۱۵۴۱ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۳۹۷/۰۳/۳۰ |
استعلام: آیا با اعمال ماده ۵۱۰ قانون آئین دادرسی کیفری و صدور حکم واحد با رعایت مقررات تعدد و متعاقب آن تسلیم محکوم علیه به رأی صادره دادگاه مجاز بر اعمال ماده ۴۴۲ قانون فوق الذکر و تخفیف مجازات محکوم علیه می باشد یا خیر؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با توجه به اینکه در ماده ۵۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲، به قطعیت یا قابلیت تجدیدنظرخواهی و فرجام نسبت به حکم واحد صادره در اجرای ماده مزبور تصریح به عمل نیامده است، بنابراین در خصوص مورد مذکور باید به قواعد عام حاکم بر تجدیدنظرخواهی یا قابلیت فرجام نسبت به آرای دادگاه ها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد ۴۲۷، ۴۲۸ و ۴۴۳ قانون فوق الذکر، آرای دادگاه های کیفری قابل تجدیدنظر و فرجام و آرای صادره از سوی دادگاه تجدیدنظر (در خصوص موضوع ماده ۵۱۰ قانون صدرالذکر)، قطعی است. بنابراین در این مواردی که رأی صادره در اجرای ماده ۵۱۰ قانون فوق الذکر حسب مورد قابل تجدیدنظر یا فرجام خواهی است. اعمال مقررات ماده ۴۴۲ قانون مارالذکر که بر این قابلیت استوار است، قابل اعمال است.