نظریه شماره 7/1400/496 مورخ 1400/05/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات محرومیت‌های اجتماعی در اجرای احکام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/496|شماره پرونده=1400-3/1-496 ح|تاریخ نظریه=1400/05/20}} '''استعلام''': با عنایت به این که ازیک سو هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره ۱۱۷۹ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۲۷ در خصوص دادخواست اشخاص به طرفیت سازمان ثبت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/496|شماره پرونده=1400-3/1-496 ح|تاریخ نظریه=1400/05/20}}
چکیده نظریه شماره 7/1400/496 مورخ 1400/05/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/496|شماره پرونده=1400-3/1-496 ح|تاریخ نظریه=1400/05/20}}


'''استعلام''': با عنایت به این که ازیک سو هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره ۱۱۷۹ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۲۷ در خصوص دادخواست اشخاص به طرفیت سازمان ثبت احوال کشور به خواسته اعتراض به منع ارائه خدمات سجلی و الزام به رفع آن با وارد دانستن شکایت این سازمان را به ارائه خدمات سجلی ملزم کرده است و از سوی دیگر در بند ج ماده ۱۸ دستورالعمل ساماندهی و تسریع در اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۹۸/۷/۲۴ ریاست محترم قوه قضاییه مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضاییه به ایجاد ظرفیت جهت ممنوع الخدمات کردن محکومان مکلف شده است، آیا در مواردی که محکوم علیه متواری است و دسترسی به وی وجود ندارد و هیچ گونه همکاری و مساعدتی در جهت اجرای حکم و استیفای حقوق محکوم له انجام نمی دهد، آیا می توان در واحدهای اجرای احکام کیفری و مدنی با ممنوع الخدمات کردن وی در سامانه های ثبت احوال و ثبت اسناد و املاک و سیستم بانکی کشور، نامبرده را به اجرای حکم و پرداخت حقوق محکوم له ملزم کرد؟
== استعلام ==
با عنایت به این که ازیک سو هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره ۱۱۷۹ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۲۷ در خصوص دادخواست اشخاص به طرفیت سازمان ثبت احوال کشور به خواسته اعتراض به منع ارائه خدمات سجلی و الزام به رفع آن با وارد دانستن شکایت این سازمان را به ارائه خدمات سجلی ملزم کرده است و از سوی دیگر در بند ج ماده ۱۸ دستورالعمل ساماندهی و تسریع در اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۹۸/۷/۲۴ ریاست محترم قوه قضاییه مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضاییه به ایجاد ظرفیت جهت ممنوع الخدمات کردن محکومان مکلف شده است، آیا در مواردی که محکوم علیه متواری است و دسترسی به وی وجود ندارد و هیچ گونه همکاری و مساعدتی در جهت اجرای حکم و استیفای حقوق محکوم له انجام نمی دهد، آیا می توان در واحدهای اجرای احکام کیفری و مدنی با ممنوع الخدمات کردن وی در سامانه های ثبت احوال و ثبت اسناد و املاک و سیستم بانکی کشور، نامبرده را به اجرای حکم و پرداخت حقوق محکوم له ملزم کرد؟


== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه ==

نسخهٔ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۰

چکیده نظریه شماره 7/1400/496 مورخ 1400/05/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره

نظریه مشورتی 7/1400/496
شماره نظریه۷/۱۴۰۰/۴۹۶
شماره پرونده۱۴۰۰-۳/۱-۴۹۶ ح
تاریخ نظریه۱۴۰۰/۰۵/۲۰

استعلام

با عنایت به این که ازیک سو هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره ۱۱۷۹ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۲۷ در خصوص دادخواست اشخاص به طرفیت سازمان ثبت احوال کشور به خواسته اعتراض به منع ارائه خدمات سجلی و الزام به رفع آن با وارد دانستن شکایت این سازمان را به ارائه خدمات سجلی ملزم کرده است و از سوی دیگر در بند ج ماده ۱۸ دستورالعمل ساماندهی و تسریع در اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۹۸/۷/۲۴ ریاست محترم قوه قضاییه مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضاییه به ایجاد ظرفیت جهت ممنوع الخدمات کردن محکومان مکلف شده است، آیا در مواردی که محکوم علیه متواری است و دسترسی به وی وجود ندارد و هیچ گونه همکاری و مساعدتی در جهت اجرای حکم و استیفای حقوق محکوم له انجام نمی دهد، آیا می توان در واحدهای اجرای احکام کیفری و مدنی با ممنوع الخدمات کردن وی در سامانه های ثبت احوال و ثبت اسناد و املاک و سیستم بانکی کشور، نامبرده را به اجرای حکم و پرداخت حقوق محکوم له ملزم کرد؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

صرف نظر از آن که تکالیف مقرر در ماده ۱۸ دستورالعمل ساماندهی و تسریع در اجرای احکام مدنی مصوب ۲۴/۷/۱۳۹۸ صرفا در مقام بیان وظایف مرکز آمار و فن آوری اطلاعات قوه قضاییه در ارتباط با دستورالعمل یادشده است و در مقام وضع مقرراتی مرتبط با حقوق اشخاص نمی باشد، بند ح ماده یادشده به صراحت ایجاد ظرفیت لازم جهت اعمال مواد ۱۷ و ۱۹ قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی مصوب ۱۳۹۴ را از تکالیف مرکز یادشده برشمرده است و به استناد این بند نمی توان فراتر از مقررات مذکور محرومیت های اجتماعی را تجویز کرد.