رای وحدت رویه شماره 24 مورخ 1354/3/26 هیات عمومی دیوان عالی کشور (عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن)

رای وحدت رویه شماره ۲۴ مورخ ۱۳۵۴/۳/۲۶ هیئت عمومی دیوان عالی کشور (عدم تلقی یک دندان به عنوان نقص عضو و قابل گذشت بودن آن):نظر به اینکه افتادن یک دندان عرفاً نقص عضو تلقی نمی‌گردد لذا با وجود گذشت شاکی خصوصی مورد مشمول بند (۱) تبصره (۲) ماده (۱) قانون تسریع دادرسی و اصلاح قسمتی از قوانین آیین دادرسی کیفر عمومی مصوب ۱۳۵۲/۱۱/۲ بوده و قابل گذشت می‌باشد این رأی به استناد ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین‌دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷ برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.

مواد مرتبط

• ماده 1 قانون تسریع دادرسی و اصلاح قسمتی از قوانین آیین دادرسی کیفر عمومی مصوب ۱۳۵۲
• ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین‌دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷

جستارهای وابسته

• جرایم قابل گذشت
• گذشت شاکی