رای وحدت رویه شماره 224 مورخ 1323/7/27 هیات عمومی دیوان عالی کشور (مرجع تعیین قیم برای صغیر مقیم ایران): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رای وحدت رویه شماره ۲۲۴ مورخ ۱۳۲۳/۷/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور ( | '''رای وحدت رویه شماره ۲۲۴ مورخ ۱۳۲۳/۷/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (مرجع تعیین قیم برای صغیر مقیم ایران):'''بر طبق [[ماده 48 قانون امور حسبی|ماده (۴۸) قانون امور حسبی]] امور [[قیمومت]] نسبت به [[محجور|محجوری]] که [[اقامتگاه]] او در ایران می‌باشد با [[دادگاه شهرستان|دادگاه شهرستانی]] است که اقامتگاه [[محجور]] در حوزه آن می‌باشد بنابراین مرجع تعیین [[قیم]] برای [[صغیر]] مقیم ایران دادگاه شهرستانی است که اقامتگاه [[صغیر]] در حوزه آن باشد اعم از این که اقامتگاه پدر [[صغیر]] که فوت شده در آن جا بوده یا نبوده‌است. | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۴۸ قانون امور حسبی]] | * [[ماده 48 قانون امور حسبی|ماده ۴۸ قانون امور حسبی]] | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۴
رای وحدت رویه شماره ۲۲۴ مورخ ۱۳۲۳/۷/۲۷ هیات عمومی دیوان عالی کشور (مرجع تعیین قیم برای صغیر مقیم ایران):بر طبق ماده (۴۸) قانون امور حسبی امور قیمومت نسبت به محجوری که اقامتگاه او در ایران می‌باشد با دادگاه شهرستانی است که اقامتگاه محجور در حوزه آن می‌باشد بنابراین مرجع تعیین قیم برای صغیر مقیم ایران دادگاه شهرستانی است که اقامتگاه صغیر در حوزه آن باشد اعم از این که اقامتگاه پدر صغیر که فوت شده در آن جا بوده یا نبوده‌است.