رای وحدت رویه شماره 622 مورخ 1376/11/21 هیات عمومی دیوان عالی کشور (بند 2 ماده 18 قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب): تفاوت میان نسخهها
جز (removed Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور۱۳۷۶ using HotCat) |
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1376 using HotCat) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1376]] |
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۸
رای وحدت رویه شماره ۶۲۲ مورخ ۱۳۷۶/۱۱/۲۱ هیات عمومی دیوان عالی کشور (بند ۲ ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب):مقررات ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب مصوب سال ۷۳ تضمینی است در جهت تأمین صحت آرای محاکم و عاری بودن احکام از اشتباه و مستفاد از بند ۲ ماده ۱۸ قانون مزبور به قرینه جمله شرطیه مندرج در قسمت اخیر آن اینست که اشتباه در رای صادره آن چنان واضح و بین باشد که چنانچه به قاضی صادرکننده رای تذکر داده شود موجب تنبه وی گردد؛ لیکن حتمیت لزوم تذکر به قاضی صادر کننده رای و حصول تنبه او از آن استنباط نمیشود همین قدر که قاضی دیگری که شاناً و قانوناً در مقامی است که میتواند بر اجرای صحیح قوانین نظارت نماید پی به اشتباه رای صادره ببرد و مطلب را کتباً و مستدلاً عنوان کند مرجع تجدیدنظر را راساً به اعمال مقررات تبصره ذیل ماده ۱۸ مکلف مینماید و با این کیفیت رای شماره ۱۲۰ ۷۶/۲/۹ شعبه بیستم دادگاه تجدیدنظر استان تهران که با این نظر مطابقت دارد به اکثریت آرای صحیح و منطبق با موازین قانونی تشخیص میگردد. این رای طبق ماده ۳ از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۳۷ برای دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است.