نظریه شماره 7/1400/53 مورخ 1400/03/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات گذشت شاکی در مرحله اجرای احکام کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/53|شماره پرونده=1400-168-53 ک|تاریخ نظریه=1400/03/30}} '''استعلام''': با توجه به ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری که بیان داشته است هر گاه شاکی یا مدعی خصوصی در جرایم غیر قابل گنباشد و اجرای احکام هم از دستیابی به...» ایجاد کرد) |
(نگارش چکیده + لینک های درون ویکی + مواد مرتبط) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/53|شماره پرونده=1400-168-53 ک|تاریخ نظریه=1400/03/30}} | {{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1400/53|شماره پرونده=1400-168-53 ک|تاریخ نظریه=1400/03/30|موضوع نظریه=[[آیین دادرسی کیفری]]|محور نظریه=[[گذشت شاکی]]}} | ||
''' | '''چکیده نظریه شماره 7/1400/53 مورخ 1400/03/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات گذشت شاکی در مرحله اجرای احکام کیفری:''' [[گذشت شاکی|اعلام گذشت]] موضوع [[ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] که در کاستن از آلام روحی و روانی [[شاکی]] نقش مؤثری دارد، [[موضوعیت یا طریقیت داشتن قوانین برای قاضی|موضوعیت]] داشته و صرف عدم پی گیری پرونده از سوی شاکی در مرحله اجرای احکام کیفری گذشت تلقی نمی شود و جهتی برای درخواست [[محکوم علیه|محکوم]] دایر بر [[تخفیف مجازات]] نمی باشد. | ||
== استعلام == | |||
با توجه به ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری که بیان داشته است هر گاه شاکی یا [[مدعی خصوصی]] در [[جرایم غیر قابل گذشت]] باشد و اجرای احکام هم از دستیابی به او مایوس شود و یا دستیابی به او غیر ممکن شود، آیا به منزله اعراض شاکی از شکایت خود است و عدم حضور او را می توان صرف نظر تلقی کرد یا این که شاکی حتما بایستی صرف نظر خود را به اجرای احکام اعلام کند؟ | |||
== نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | == نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه == | ||
با توجه به عبارت از شکایت خود صرف نظر کند در ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و مستنبط از مواد ۴۹۰ و ۴۹۴ همین قانون مبنی بر ضرورت اجرای رأی قطعی مگر در مواردی که قانون مقرر نماید ، اعلام گذشت موضوع ماده ۴۸۳ قانون یاد شده که در کاستن از آلام روحی و روانی شاکی نقش مؤثری دارد، موضوعیت داشته و صرف عدم پی گیری پرونده از سوی شاکی گذشت تلقی نمی شود و جهتی برای درخواست محکوم دایر بر تخفیف مجازات به استناد ماده ۴۸۳ نیست | با توجه به عبارت از شکایت خود صرف نظر کند در ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و مستنبط از [[ماده ۴۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مواد ۴۹۰]] و [[ماده ۴۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری|۴۹۴ همین قانون]] مبنی بر ضرورت اجرای [[رأی قطعی]] مگر در مواردی که قانون مقرر نماید ، اعلام گذشت موضوع ماده ۴۸۳ قانون یاد شده که در کاستن از آلام روحی و روانی شاکی نقش مؤثری دارد، موضوعیت داشته و صرف عدم پی گیری پرونده از سوی شاکی گذشت تلقی نمی شود و جهتی برای درخواست محکوم دایر بر تخفیف مجازات به استناد ماده ۴۸۳ نیست. | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] | |||
* [[ماده ۴۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] | |||
* [[ماده ۴۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری|ماده ۴۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲]] | |||
== جستارهای وابسته == | |||
* [[گذشت شاکی|گذشت]] | |||
* [[مدعی خصوصی]] | |||
* [[شاکی]] | |||
* [[محکوم علیه|محکوم]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | [[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه سال ۱۴۰۰]] | ||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (کیفری)]] | |||
[[رده:نظرات مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضائیه (آیین دارسی کیفری)]] | |||
[[رده:گذشت شاکی]] | |||
[[رده:نظریه 2]] | |||
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۲
 | |
| شماره نظریه | ۷/۱۴۰۰/۵۳ |
|---|---|
| شماره پرونده | ۱۴۰۰-۱۶۸-۵۳ ک |
| تاریخ نظریه | ۱۴۰۰/۰۳/۳۰ |
| موضوع نظریه | آیین دادرسی کیفری |
| محور نظریه | گذشت شاکی |
چکیده نظریه شماره 7/1400/53 مورخ 1400/03/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره مقررات گذشت شاکی در مرحله اجرای احکام کیفری: اعلام گذشت موضوع ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ که در کاستن از آلام روحی و روانی شاکی نقش مؤثری دارد، موضوعیت داشته و صرف عدم پی گیری پرونده از سوی شاکی در مرحله اجرای احکام کیفری گذشت تلقی نمی شود و جهتی برای درخواست محکوم دایر بر تخفیف مجازات نمی باشد.
استعلام
با توجه به ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری که بیان داشته است هر گاه شاکی یا مدعی خصوصی در جرایم غیر قابل گذشت باشد و اجرای احکام هم از دستیابی به او مایوس شود و یا دستیابی به او غیر ممکن شود، آیا به منزله اعراض شاکی از شکایت خود است و عدم حضور او را می توان صرف نظر تلقی کرد یا این که شاکی حتما بایستی صرف نظر خود را به اجرای احکام اعلام کند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه
با توجه به عبارت از شکایت خود صرف نظر کند در ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ و مستنبط از مواد ۴۹۰ و ۴۹۴ همین قانون مبنی بر ضرورت اجرای رأی قطعی مگر در مواردی که قانون مقرر نماید ، اعلام گذشت موضوع ماده ۴۸۳ قانون یاد شده که در کاستن از آلام روحی و روانی شاکی نقش مؤثری دارد، موضوعیت داشته و صرف عدم پی گیری پرونده از سوی شاکی گذشت تلقی نمی شود و جهتی برای درخواست محکوم دایر بر تخفیف مجازات به استناد ماده ۴۸۳ نیست.
مواد مرتبط
- ماده ۴۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۴۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲
- ماده ۴۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲