ماده ۵۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

محكومان مي توانند در صورت رعايت ضوابط و مقررات زندان و مشاركت در برنامه هاي اصلاحي و تربيتي و كسب امتيازات لازم پس از سپردن تأمين مناسب ، ماهانه حداكثر سه روز از مرخصي برخوردار شوند . در موارد بيماري حاد يا فوت بستگان نسبي و سببي درجه يك از طبقه اول يا همسر و يا ازدواج فرزندان ، زنداني مي تواند به تشخيص دادستان حداكثر تا پنج روز از مرخصي استفاده نمايد . تعيين مقررات موضوع اين ماده و امتياز هر يك از برنامه هاي اصلاحي و تربيتي ، چگونگي انطباق وضعيت زندانيان با شرايط تعيين شده و نحوه اعطاي مرخصي به آنان به موجب آيين نامه اي خواهد بود كه ظرف سه ماه از تاريخ تصويب اين قانون توسط سازمان زندان ها و اقدامات تأميني و تربيتي كشور تهيه و به تصويب رئيس قوه قضائيه مي رسد . تبصره 1 ماده 520: در موارد شمول قسمت دوم اين ماده ، در صورت عجز از فراهم نمودن تأمين ، اعزام محكوم تحت مراقبت مأموران ، يك روز در ماه و به مدت ده ساعت بلامانع است . تبصره 2 ماده 520: اعزام متهمان بازداشت شده به مرخصي تنها به مدت و به شرح مقرر در تبصره فوق و با نظر مرجع صدور قرار جايز است . تبصره 3 ماده 520: در مواردي كه زنداني داراي شاكي خصوصي است و بنا به تشخيص دادستان يا قاضي اجراي احكام ، اعطاي مرخصي مي تواند در جلب رضايت شاكي مؤثر باشد ، زنداني مي تواند علاوه بر مرخصي مذكور در اين ماده پس از سپردن تأمين مناسب ، در طول مدت حبس يك نوبت ديگر و حداكثر به مدت هفت روز از مرخصي استفاده نمايد . در صورتي كه محكوم بتواند بخشي از خسارت شاكي را پرداخت يا رضايت او را جلب كند ، اين مرخصي فقط براي يك بار ديگر به مدت هفت روز تمديد مي شود . تبصره 4 ماده 520: محكوماني كه به موجب قانون مشمول مقررات تعليق اجراي مجازات نمي شوند ، پس از تحمل يك سوم از ميزان مجازات با رعايت شرايط مندرج در صدر ماده و به تشخيص دادستان مي توانند در هر چهار ماه حداكثر پنج روز از مرخصي برخوردار شوند . تبصره 5 ماده 520: رئيس قوه قضائيه مي تواند به مناسبت هاي ملي و مذهبي علاوه بر سقف تعيين شده در اين قانون ، حداكثر دو بار در سال به زندانيان واجد شرايط ، مرخصي اعطاء كند . تبصره 6 ماده 520: مواردي كه شخص بايد به موجب مقررات شرعي به طور دائم در زندان باشد از شمول مقررات اين ماده و تبصره هاي آن خارج است .