رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره افزایش حقوق بازنشستگی اعضای بازنشسته هیأت علمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات رای شعبه دیوان عدالت اداری|شماره دادنامه=۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۳۱۹۸|تاریخ دادنامه=۱۳۹۱/۱۲/۲۶|نوع رأی=رأی شعبه|شعبه=شعبه ۴ بدوی دیوان عدالت اداری|قاضی=موسوی{{سخ}}کریمی|موضوع=افزایش حقوق بازنشستگی اعضای بازنشسته هیأت علمی|گروه رأی=اداری}}'''...» ایجاد کرد)
 
(ایجاد لینک مواد مرتبط، جستارهای وابسته و رده درباره رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره افزایش حقوق بازنشستگی اعضای بازنشسته هیات علمی)
 
خط ۳: خط ۳:
= رأی شعبه دیوان عدالت اداری =
= رأی شعبه دیوان عدالت اداری =


در خصوص دادخواست شاکی دایر بر صدور حکم بر الزام طرف های شکایت به افزایش حقوق بازنشستگی در قبال هر سال مازاد بر ۳۰ سال خدمت به میزان ۵/۲ درصد، با توضیح اینکه عضو هیأت علمی مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران بوده و در سال ۱۳۵۵ استخدام و در تاریخ ... با ۳۶ سال سابقه خدمت بازنشسته گردیده و حقوق بازنشستگی وی با اعمال مفاد ماده ۱۰۴ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶ و افزایش ۵/۲ درصدی به ازای هرسال خدمت مازاد بر ۳۰ سال برقرار گردیده اما بعد از مدتی از پرداخت ۵/۲ درصد خودداری و حقوق وی را کاهش دادند. با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه دانشگاه به شماره فوق الذکر مبنی بر اینکه حقوق بازنشستگی نامبرده با احتساب ۵/۲ درصد به ازای هر سال مازاد بر سی سال محاسبه گردید اما سازمان بازنشستگی به دلیل عدم شمول قانون مدیریت خدمات کشوری بر اعضای هیأت علمی به استناد ماده ۱۱۷ قانون مذکور از تأیید آن امتناع و به ناچار مبادرت به اصلاح احکام صادره و کاهش حقوق وی نمودند و با التفات به مفاد لایحه دفاعیه سازمان بازنشستگی به شماره مزبور، دایر بر اینکه اعضای هیأت علمی از حیث بازنشستگی و وظیفه مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه فصل هشتم قانون استخدام کشوری و اصلاحات بعدی آن بوده و به موجب ماده ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری از شمول این قانون خارج هستند و افزایش ۵/۲ درصد فاقد مبنای قانونی بوده است؛ علیهذا نظر بر اینکه اعضای هیأت علمی برابر قوانین قبلی از جمله ماده ۳ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳/۱۲/۱۳۶۸ و تبصره ۴ ماده ۲ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰ در قبال سنوات خدمت مازاد بر سی سال از افزایش خاصی بهره مند بوده اند و در ماده ۳۴ آیین نامه استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها پیش بینی گردیده: در مواردی که آیین نامه ساکت باشد، تابع قوانین و مقررات عمومی استخدام کشوری هستند و با تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری، قوانین عمومی قبلی فسخ و قانون مذکور جایگزین قوانین شده است و ماده ۱۰۴ قانون در مانحن فیه حاکمیت می یابد و ماده ۱۱۰ قانون مدیریت خدمات کشوری، بازنشستگان اعضای هیأت علمی و قضات را مشمول این قانون تلقی نموده و جمع قوانین استنادی دلالت بر اختصاص ماده ۱۱۷ قانون در خروج اعضای هیأت علمی از شمول آن، منحصر در اعضای هیأت علمی شاغل خواهد داشت و بازنشستگان مشمول آن باقی خواهند بود. از طرفی ماده ۹۹ آیین نامه جدید استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی پژوهشی و فناوری اصلاحی ۱۳۹۰، افزایش حقوق بازنشستگی به ازای هر سال خدمت مازاد بر ۳ سال به میزان ۵/۲ درصد را تصویب و تجویز نموده است. بنا به مراتب یاد شده، شکایت وارد تشخیص و به استناد مواد مذکور و مواد ۷ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ حکم بر الزام طرف های شکایت به افزایش مجدد حقوق بازنشستگی شاکی به میزان ۵/۲ درصد در قبال هر سال مازاد بر سی سال خدمت صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.  
در خصوص [[دادخواست]] [[شاکی]] دایر بر صدور حکم بر الزام طرف های شکایت به افزایش حقوق [[بازنشستگی]] در قبال هر سال مازاد بر ۳۰ سال خدمت به میزان ۵/۲ درصد، با توضیح اینکه عضو هیأت علمی مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران بوده و در سال ۱۳۵۵ استخدام و در تاریخ ... با ۳۶ سال سابقه خدمت بازنشسته گردیده و حقوق بازنشستگی وی با اعمال مفاد [[ماده 104 قانون مدیریت خدمات کشوری|ماده ۱۰۴ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶]] و افزایش ۵/۲ درصدی به ازای هرسال خدمت مازاد بر ۳۰ سال برقرار گردیده اما بعد از مدتی از پرداخت ۵/۲ درصد خودداری و حقوق وی را کاهش دادند. با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه دانشگاه به شماره فوق الذکر مبنی بر اینکه حقوق بازنشستگی نامبرده با احتساب ۵/۲ درصد به ازای هر سال مازاد بر سی سال محاسبه گردید اما سازمان بازنشستگی به دلیل عدم شمول قانون مدیریت خدمات کشوری بر اعضای هیأت علمی به استناد ماده ۱۱۷ قانون مذکور از تأیید آن امتناع و به ناچار مبادرت به اصلاح احکام صادره و کاهش حقوق وی نمودند و با التفات به مفاد لایحه دفاعیه سازمان بازنشستگی به شماره مزبور، دایر بر اینکه اعضای هیأت علمی از حیث بازنشستگی و وظیفه مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه فصل هشتم قانون استخدام کشوری و اصلاحات بعدی آن بوده و به موجب [[ماده 117 قانون مدیریت خدمات کشوری|ماده ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری]] از شمول این قانون خارج هستند و افزایش ۵/۲ درصد فاقد مبنای قانونی بوده است؛ علیهذا نظر بر اینکه اعضای هیأت علمی برابر قوانین قبلی از جمله [[ماده ۳ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری|ماده ۳ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳/۱۲/۱۳۶۸]] و [[تبصره ۴ ماده ۲ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰]] در قبال سنوات خدمت مازاد بر سی سال از افزایش خاصی بهره مند بوده اند و در [[ماده ۳۴ آیین نامه استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها|ماده ۳۴ آیین نامه استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها]] پیش بینی گردیده: در مواردی که آیین نامه ساکت باشد، تابع قوانین و مقررات عمومی استخدام کشوری هستند و با تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری، قوانین عمومی قبلی فسخ و قانون مذکور جایگزین قوانین شده است و ماده ۱۰۴ قانون در مانحن فیه حاکمیت می یابد و [[ماده 110 قانون مدیریت خدمات کشوری|ماده ۱۱۰ قانون مدیریت خدمات کشوری]]، بازنشستگان اعضای هیأت علمی و قضات را مشمول این قانون تلقی نموده و جمع قوانین استنادی دلالت بر اختصاص [[ماده 117 قانون مدیریت خدمات کشوری|ماده ۱۱۷ قانون]] در خروج اعضای هیأت علمی از شمول آن، منحصر در اعضای هیأت علمی شاغل خواهد داشت و بازنشستگان مشمول آن باقی خواهند بود. از طرفی [[ماده ۹۹ آیین نامه جدید استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی پژوهشی و فناوری اصلاحی ۱۳۹۰]]، افزایش حقوق بازنشستگی به ازای هر سال خدمت مازاد بر ۳ سال به میزان ۵/۲ درصد را تصویب و تجویز نموده است. بنا به مراتب یاد شده، شکایت وارد تشخیص و به استناد مواد مذکور و [[ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385|مواد ۷]] و [[ماده ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵|۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵]] حکم بر الزام طرف های شکایت به افزایش مجدد حقوق بازنشستگی شاکی به میزان ۵/۲ درصد در قبال هر سال مازاد بر سی سال خدمت صادر و اعلام می گردد. [[رأی قطعی|رأی صادره قطعی]] است.  


رئیس شعبه ۴ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه
رئیس شعبه ۴ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه


موسوی کریمی  
موسوی کریمی  
== مواد مرتبط ==
* [[ماده 104 قانون مدیریت خدمات کشوری|ماده 104 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶]]
* [[ماده 117 قانون مدیریت خدمات کشوری|ماده 117 قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب 1386]]
* [[ماده ۹۹ آیین نامه جدید استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی پژوهشی و فناوری اصلاحی ۱۳۹۰|ماده 99 آیین نامه جدید استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی پژوهشی و فناوری اصلاحی ۱۳۹۰]]
* [[ماده ۷ قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385|ماده 7 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385]]
* [[ماده ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵|ماده 14 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385]]
* [[تبصره ۴ ماده ۲ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰|ماده 2 قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰]]
* [[ماده ۳ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری|ماده 3 قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب 1368]]
* [[ماده ۳۴ آیین نامه استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها|ماده 34 آیین نامه استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها]]
== جستارهای وابسته ==
* [[افزایش حقوق]]
* [[بازنشستگی]]
* [[اعضای هیأت علمی]]


[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۱]]
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری در سال ۱۳۹۱]]
[[رده:آراء شعبه دیوان عدالت اداری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۹

رای شعبه دیوان عدالت اداری شماره ۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۳۱۹۸
شماره دادنامه۹۱۰۹۹۷۰۹۰۰۴۰۳۱۹۸
تاریخ دادنامه۱۳۹۱/۱۲/۲۶
نوع رأیرأی شعبه
نوع مرجعشعبه دیوان عدالت اداری
شعبهشعبه ۴ بدوی دیوان عدالت اداری
گروه رأیاداری
موضوعافزایش حقوق بازنشستگی اعضای بازنشسته هیأت علمی
قاضیموسوی
کریمی

رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره افزایش حقوق بازنشستگی اعضای بازنشسته هیأت علمی: حکم ماده ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری مبنی بر استثنا کردن اعضای هیأت علمی از شمول این قانون محدود به اعضای هیأت علمی شاغل بوده و بازنشستگان، مشمول احکام آن، از جمله حکم به افزایش حقوق بازنشستگی خواهند بود.

رأی شعبه دیوان عدالت اداری

در خصوص دادخواست شاکی دایر بر صدور حکم بر الزام طرف های شکایت به افزایش حقوق بازنشستگی در قبال هر سال مازاد بر ۳۰ سال خدمت به میزان ۵/۲ درصد، با توضیح اینکه عضو هیأت علمی مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران بوده و در سال ۱۳۵۵ استخدام و در تاریخ ... با ۳۶ سال سابقه خدمت بازنشسته گردیده و حقوق بازنشستگی وی با اعمال مفاد ماده ۱۰۴ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶ و افزایش ۵/۲ درصدی به ازای هرسال خدمت مازاد بر ۳۰ سال برقرار گردیده اما بعد از مدتی از پرداخت ۵/۲ درصد خودداری و حقوق وی را کاهش دادند. با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه دفاعیه دانشگاه به شماره فوق الذکر مبنی بر اینکه حقوق بازنشستگی نامبرده با احتساب ۵/۲ درصد به ازای هر سال مازاد بر سی سال محاسبه گردید اما سازمان بازنشستگی به دلیل عدم شمول قانون مدیریت خدمات کشوری بر اعضای هیأت علمی به استناد ماده ۱۱۷ قانون مذکور از تأیید آن امتناع و به ناچار مبادرت به اصلاح احکام صادره و کاهش حقوق وی نمودند و با التفات به مفاد لایحه دفاعیه سازمان بازنشستگی به شماره مزبور، دایر بر اینکه اعضای هیأت علمی از حیث بازنشستگی و وظیفه مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه فصل هشتم قانون استخدام کشوری و اصلاحات بعدی آن بوده و به موجب ماده ۱۱۷ قانون مدیریت خدمات کشوری از شمول این قانون خارج هستند و افزایش ۵/۲ درصد فاقد مبنای قانونی بوده است؛ علیهذا نظر بر اینکه اعضای هیأت علمی برابر قوانین قبلی از جمله ماده ۳ قانون اصلاح مقررات بازنشستگی و وظیفه قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳/۱۲/۱۳۶۸ و تبصره ۴ ماده ۲ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت مصوب ۱۳۷۰ در قبال سنوات خدمت مازاد بر سی سال از افزایش خاصی بهره مند بوده اند و در ماده ۳۴ آیین نامه استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها پیش بینی گردیده: در مواردی که آیین نامه ساکت باشد، تابع قوانین و مقررات عمومی استخدام کشوری هستند و با تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری، قوانین عمومی قبلی فسخ و قانون مذکور جایگزین قوانین شده است و ماده ۱۰۴ قانون در مانحن فیه حاکمیت می یابد و ماده ۱۱۰ قانون مدیریت خدمات کشوری، بازنشستگان اعضای هیأت علمی و قضات را مشمول این قانون تلقی نموده و جمع قوانین استنادی دلالت بر اختصاص ماده ۱۱۷ قانون در خروج اعضای هیأت علمی از شمول آن، منحصر در اعضای هیأت علمی شاغل خواهد داشت و بازنشستگان مشمول آن باقی خواهند بود. از طرفی ماده ۹۹ آیین نامه جدید استخدامی اعضای هیأت علمی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی پژوهشی و فناوری اصلاحی ۱۳۹۰، افزایش حقوق بازنشستگی به ازای هر سال خدمت مازاد بر ۳ سال به میزان ۵/۲ درصد را تصویب و تجویز نموده است. بنا به مراتب یاد شده، شکایت وارد تشخیص و به استناد مواد مذکور و مواد ۷ و ۱۴ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ حکم بر الزام طرف های شکایت به افزایش مجدد حقوق بازنشستگی شاکی به میزان ۵/۲ درصد در قبال هر سال مازاد بر سی سال خدمت صادر و اعلام می گردد. رأی صادره قطعی است.

رئیس شعبه ۴ دیوان عدالت اداری مستشار شعبه

موسوی کریمی

مواد مرتبط

جستارهای وابسته