ماده ۱۴ قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
* [[نقش زيانديده در مسئوليت مدني پليس (مطالعه تطبيقي در حقوق ايران و انگليس)]] | * [[نقش زيانديده در مسئوليت مدني پليس (مطالعه تطبيقي در حقوق ايران و انگليس)]] | ||
* [[بررسی مسئولیت مدنی سربازان وظیفه ناشی از تیراندازی]] | |||
{{مواد قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری}} | {{مواد قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری}} | ||
[[رده: مواد قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری]] | [[رده: مواد قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۹
ماده ۱۴ قانون به کارگیری سلاح توسط مامورین نیروهای مسلح در موارد ضروری: نیروهای مسلح میتوانند در مواردی که مقتضی بدانند علاوه بر جبران خسارت وارده در قبال صدمات جانی و ضرر و زیان مالی که مأمورین مسلح در جهت انجام وظیفه طبق این قانون متحمل شده اند، مطابق مقررات به مأموران مذکور کمک مالی نمایند.