ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (Wikihagh admin صفحهٔ ماده 248 قانون آيين دادرسي كيفري را به ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری منتقل کرد: فارسی سازی نویسه ها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مدت اعتبار قرار منع خروج از كشور شش ماه و قابل تمديد است . | مدت اعتبار قرار منع خروج از كشور شش ماه و قابل تمديد است . | ||
در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود ، اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند . | در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود ، اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند . | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | |||
مقصود از عبارت «اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند .» آن است که دستور مجدد مقام قضایی برای رفع ممنوع الخروجی پس از انقضاء شش ماه نیاز نیست.4763632 | |||
[[رده:ایروانی]] | |||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۲
مدت اعتبار قرار منع خروج از كشور شش ماه و قابل تمديد است . در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود ، اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مقصود از عبارت «اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند .» آن است که دستور مجدد مقام قضایی برای رفع ممنوع الخروجی پس از انقضاء شش ماه نیاز نیست.4763632