شرط تضمین مسؤولیت در قراردادهای مالکیت فکری: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ 7 categories using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
[[رده:شرط تضمین مسئولیت]] | [[رده:شرط تضمین مسئولیت]] | ||
[[رده:نقض حقوق مالکیت فکری]] | [[رده:نقض حقوق مالکیت فکری]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در نشریات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۹
شرط تضمین مسؤولیت در قراردادهای مالکیت فکری نام مقاله ای از هدی مشفقی فیض آبادی و روح الله آخوندی روشناوند است که در شماره نوزدهم (شهریور ۱۴۰۰) دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی منتشر شده است.
چکیده
شرط تضمین مسئولیت یکی از شروط انتقال مسئولیت محسوب میشود که باتوجه به اهمیت و کاربردی بودن آن از حیث انتقال ریسک و تقسیم مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری و درخصوص نقض حقوق فکری ثالث از جایگاه ویژهای هم در حقوق داخلی و هم در حقوق بینالملل ازجمله نظام حقوقی کامنلا برخوردار است. با این وجود مفهوم این شرط در قراردادهای مالکیت فکری، ماهیت، قلمرو، اعتبار و آثار حقوقی آن در رابطه بین طرفین و اشخاص ثالث مورد سؤال و ابهام است. در این پژوهش تحلیلی و تطبیقی، ضمن بررسی مفهوم شرط تضمین مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری، مصمّم به پرداختن به سه موضوع ماهیت شرط تضمین مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری و مبنای صحت آن و آثار مختلف حقوقی این شرط میباشیم. در حقوق ایران، با وجود شباهتهای جدّی این نهاد با نهاهایی مانند بیمه، ضمانت و غیره، این پژوهش تأکید دارد که شرط تضمین مسئولیت در قراردادهای مالکیت فکری از ماهیتی مستقل برخوردار است و مناسبترین مبنا در تعلیل این نهاد حقوقی ارزشمند ماده ده قانون مدنی میباشد. توجه به اصل نسبی بودن آثار قراردادها و اصل قابلیت استناد قراردادها توسط اشخاص ثالث نیز در تعیین آثار شرط مزبور راهگشا است.
کلیدواژه ها
- شرط تضمین مسئولیت
- قرارداد مالکیت فکری
- نقض حقوق مالکیت فکری ثالث
- اصل نسبی بودن آثار قرارداد
- اصل قابلیت استناد قرارداد