ماده ۳۶۳ قانون مجازات اسلامی

گذشت یا مصالحه‌، پیش از صدور حکم یا پس از آن، موجب سقوط حق قصاص است.

توضیح واژگان

گذشت را می توان ناظر به نوع رایگان آن دانست. بنابراین توافق طرفین به پرداخت دیه یا مبلغی بیشتر یا کمتر از آن را نباید گذشت تلقی کرد. گروهی نیز معتقدند می توان ان را گذشت مشروط به حساب آورد.

پیشینه

سابقاً ماده 268 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

بر اساس این ماده، نمی توان برای گذشت قائل به محدودیت زمانی بود. بلکه در هر مرحله از مراحل تعقیب، رسیدگی یا حتی اجرای حکم امکان گذشت به صورت مجانی یا با مصالحه وجود دارد. دامنه وسیع تر این مفهوم در ماده فوق تکرار شده است.در حقوق جزای اسلامی و همچنین حقوق جزای امروزی ایران، با توجه به اصل بودن تقدم حق فرد در اعمال مجازات های حق الناسی، گذشت و عفو مجنی علیه یا ولی دم موجب سقوط مجازات خواهد بود. از اطلاق ماده فوق نیز می توان حالات مختلفی نظیر گذشت پیش از فوت مجنی علیه، عدم حصول نتیجه قطعی و نیز عدم طرح دعوی مشمول گذشت دانست.همچنین لزومی به وقوع گذشت در خود دادگاه نیست. منتها اخذ تصمیم دادگاه در این خصوص منوط به اثبات گذشت در دادگاه است.البته گذشت بعد از قصاص را باید سالبه به انتفاء موضوع دانست. همچنین گذشت قبل از وقوع جنایت نیز معتبر نمی باشد.

سوابق فقهی

برخی از فقها بیان داشته اند که با صرف نظر کردن ولی دم از حق قصاص در قتل عمد، این امر موجب سقوط کلی حق وی شده و مطالبه خون بها از او پذیرفته نمی شود.

رویه قضایی

به موجب نظریه مشورتی 3634/7-1375/8/5 مجنی علیه همانطور که حق بخشیدن قصاص را دارد، می تواند دیه را نیز ببخشد. در این صورت اولیاء دم حق مطالبه دیه ندارند.