ماده 26 قانون نوسازی و عمران شهری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۲۶ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب ۱۳۴۷,۰۹,۰۷:''' منسوخه ۱۰/۱۱/۱۴۰۰ - مساجد و اماکن مقدسه اسلامی و معابد اقلیت های مذهبی ( مسیحی – زردشتی – کلیمی) و مدارس قدیمه طلاب علوم دینی بگواهی سازمان اوقاف از پرداخت عوارض و حق مرغوبیت و اراضی و ساختما...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
تبصره ۵ (الحاقی ۱۹/۱۱/۱۳۵۵)– خانه ها و اماکنی که در تصرف و مالکیت اشخاص حقیقی یا حقوقی است و طبق قانون حفظ آثار ملی مصوب آبان ماه ۱۳۵۹ شمسی (۲۴۸۹ شاهنشاهی) یا ماده واحده قانون مصوب آذر ماه ۱۳۵۲ شمسی (۲۵۳۲ شاهنشاهی) در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده یا می رسند در صورتی که محل کسب و پیشه و تجارت نباشد از پرداخت عوارض و حق مرغوبیت موضوع این قانون معاف می باشند. | تبصره ۵ (الحاقی ۱۹/۱۱/۱۳۵۵)– خانه ها و اماکنی که در تصرف و مالکیت اشخاص حقیقی یا حقوقی است و طبق قانون حفظ آثار ملی مصوب آبان ماه ۱۳۵۹ شمسی (۲۴۸۹ شاهنشاهی) یا ماده واحده قانون مصوب آذر ماه ۱۳۵۲ شمسی (۲۵۳۲ شاهنشاهی) در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده یا می رسند در صورتی که محل کسب و پیشه و تجارت نباشد از پرداخت عوارض و حق مرغوبیت موضوع این قانون معاف می باشند. | ||
* [[ماده 25 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده قبلی]] | * [[ماده 25 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده قبلی]] | ||
* [[ماده 27 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده بعدی]] | * [[ماده 27 قانون نوسازی و عمران شهری|مشاهده ماده بعدی]] | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۵: | ||
{{مواد قانون نوسازی و عمران شهری}} | {{مواد قانون نوسازی و عمران شهری}} | ||
[[رده:مواد قانون نوسازی و عمران شهری]] | [[رده:مواد قانون نوسازی و عمران شهری]] | ||
== رویه های قضایی == | |||
* [[رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۱۳۹ ،کلاسه پرونده: ه ع /۹۲/۲۱۶)]] | |||
* [[نظریه شماره 7/1402/417 مورخ 1402/06/18 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره پرداخت عوارض موقوفات به شهرداری]] | |||
* [[نظریه شماره 7/1401/1163 مورخ 1401/12/03 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در مورد معافیت موقوفات عام از پرداخت عوارض]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۲
ماده ۲۶ قانون نوسازی و عمران شهری مصوب ۱۳۴۷,۰۹,۰۷: منسوخه ۱۰/۱۱/۱۴۰۰ - مساجد و اماکن مقدسه اسلامی و معابد اقلیت های مذهبی ( مسیحی – زردشتی – کلیمی) و مدارس قدیمه طلاب علوم دینی بگواهی سازمان اوقاف از پرداخت عوارض و حق مرغوبیت و اراضی و ساختمانهای متعلق بوزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و تأسیسات سازمان تربیت بدنی و پیشاهنگی ایران و کتابخانه های عمومی شهر و همچنین آن قسمت از اراضی و املاک شرکتها و مؤسسات آب و برق و گاز و تلفن متعلق بدولت که برای فعالیتهای مربوط به آب و برق و گاز و تلفن مورد استفاده میباشد از پرداخت عوارض موضوع این قانون معاف خواهند بود.
تبصره ۱ (منسوخه ۱۰/۱۱/۱۴۰۰)– شرکتها و مؤسسات دولتی وابسته بدولت که با اصول بازرگانی اداره میشود یا مشمول پرداخت مالیات هستند مشمول پرداخت عوارض و حق مرغوبیت موضوع این قانون نیز میباشند.
تبصره ۲ (منسوخه ۱۰/۱۱/۱۴۰۰)– اراضی و املاک و مستحدثات ملکی متعلق بموقوفات خاندان پهلوی و سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی و شیر و خورشید سرخ ایران از پرداخت عوارض موضوع این قانون معاف میباشند. معافیت سایر موسسات خیریه منوط به پیشنهاد شهرداری و تصویب انجمن شهر و تأیید وزارت کشور خواهد بود.
تبصره ۳ – موقوفاتیکه تولیت آنها با سلطان عصر است بطور کلی و همچنین اراضی و املاک و مستحدثات موقوفات عام بشرط گواهی سازمان اوقاف از پرداخت عوارض موضوع این قانون معاف میباشند ولی عوارض موقوفات خاصی از موقوف علیهم و یا متولی ( باختیار شهرداری) دریافت میشود در صورتیکه اراضی موقوفات موضوع این تبصره یا اراضی غیرموقوفه باشخاص حقیقی یا حقوقی واگذار و یا اجاره داده شده یا بشود و در سند اجاره و یا واگذاری حق ایجاد بنا و مستحدثات و اخذ سند مالکیت اعیانی برای اشخاص منظور شده باشد اشخاص مذکور از نظر پرداخت عوارض موضوع این قانون در حکم مالک محسوب و مکلفند طبق مقررات این قانون نسبت به پرداخت عوارض عمل و اقدام کنند.
تبصره ۴ – وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و وابسته بدولت مؤسسات خیریه برای ایجاد ساختمان مؤسسات خود مکلف بدریافت پروانه ساختمان از شهرداری و رعایت ماده ۱۰۰ قانون اصلاحی شهرداری مصوب سال ۱۳۴۵ و سایر مقررات مذکور در قانون شهرداریها و این قانون راجع بایجاد بنا میباشند.
تبصره ۵ (الحاقی ۱۹/۱۱/۱۳۵۵)– خانه ها و اماکنی که در تصرف و مالکیت اشخاص حقیقی یا حقوقی است و طبق قانون حفظ آثار ملی مصوب آبان ماه ۱۳۵۹ شمسی (۲۴۸۹ شاهنشاهی) یا ماده واحده قانون مصوب آذر ماه ۱۳۵۲ شمسی (۲۵۳۲ شاهنشاهی) در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده یا می رسند در صورتی که محل کسب و پیشه و تجارت نباشد از پرداخت عوارض و حق مرغوبیت موضوع این قانون معاف می باشند.