نقد و بررسی شرایط و آثار قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی 1398: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== چکیده == | == چکیده == | ||
تبعیض در اعطای [[تابعیت]] از طریق [[نسب]] پدری و مادری در [[نظام حقوقی ایران]] منجر به چالشی برای [[تابعیت]] فرزندان حاصل از [[ازدواج]] زنان ایرانی با مردان خارجی شده است. حصری بودن [[ماده ۹۷۶ قانون مدنی|بند 2 ماده 976 قانون مدنی]] در پذیرش [[نسب]] پدری، و تنظیم مبهم [[ماده ۹۷۶ قانون مدنی|بند 4 ماده 976]]، این سؤال را ایجاد نموده که آیا فرزندان متولد از مادران ایرانی می‌توانند [[تابعیت اصلی]] ایرانی داشته باشند؟ به دلیل کاستی‌های [[ماده واحده 1385]] جهت اعطای [[تابعیت]] به این فرزندان، در سال 1398 [[قانون اصلاح ماده واحده]] به تصویب رسید. این مقاله با بررسی توصیفی تحلیلی [[ماده واحده 98]] به این نتیجه می‌رسد که گرچه قانون اعطای [[تابعیت اکتسابی]] به فرزندان متولد از مادر ایرانی و پدر خارجی را بدون توجه به ملاحظات راجع به [[تابعیت مضاعف]] تسهیل می‌نماید، اما براساس [[ماده ۹۷۶ قانون مدنی|بند 4 ماده 976 قانون مدنی]] همچنان مصادیق اعطای [[تابعیت اصلی]] شامل مواردی می‌شود که فرزند متولد از مادر ایرانی از آن محروم است. همچنین قانونگذار تعلق [[تابعیت اکتسابی]] به این فرزندان را منوط به شرایطی از جمله فقدان مشکل امنیتی نموده است. قانونگذار با تاکید بر [[شرط]] ازدواج شرعی والدین، الزامات قانونی ازدواج با اتباع بیگانه را بدون [[ضمانت اجرا|ضمانت اجرای]] حقوقی رها ساخته است، در حالیکه آیین‌نامه آن را محدود به ازدواج‌های شرعی قبل از اجرای قانون نموده است. همچنین [[تبصره 2 ماده واحده]] به طور کلی برای اشخاص بدون [[تابعیت]] متولد در ایران از پدر و مادری که یکی از آن‌ها در ایران متولد شده باشد، امکان [[تابعیت]] ایرانی را فراهم کرده است. | تبعیض در اعطای [[تابعیت]] از طریق [[نسب]] پدری و مادری در [[نظام حقوقی ایران]] منجر به چالشی برای [[تابعیت]] فرزندان حاصل از [[ازدواج]] زنان ایرانی با مردان خارجی شده است. حصری بودن [[ماده ۹۷۶ قانون مدنی|بند 2 ماده 976 قانون مدنی]] در پذیرش [[نسب]] پدری، و تنظیم مبهم [[ماده ۹۷۶ قانون مدنی|بند 4 ماده 976]]، این سؤال را ایجاد نموده که آیا فرزندان متولد از مادران ایرانی می‌توانند [[تابعیت اصلی]] ایرانی داشته باشند؟ به دلیل کاستی‌های [[ماده واحده قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی|ماده واحده 1385]] جهت اعطای [[تابعیت]] به این فرزندان، در سال 1398 [[قانون اصلاح قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی|قانون اصلاح ماده واحده]] به تصویب رسید. این مقاله با بررسی توصیفی تحلیلی [[قانون اصلاح قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی|ماده واحده 98]] به این نتیجه می‌رسد که گرچه قانون اعطای [[تابعیت اکتسابی]] به فرزندان متولد از مادر ایرانی و پدر خارجی را بدون توجه به ملاحظات راجع به [[تابعیت مضاعف]] تسهیل می‌نماید، اما براساس [[ماده ۹۷۶ قانون مدنی|بند 4 ماده 976 قانون مدنی]] همچنان مصادیق اعطای [[تابعیت اصلی]] شامل مواردی می‌شود که فرزند متولد از مادر ایرانی از آن محروم است. همچنین قانونگذار تعلق [[تابعیت اکتسابی]] به این فرزندان را منوط به شرایطی از جمله فقدان مشکل امنیتی نموده است. قانونگذار با تاکید بر [[شرط]] ازدواج شرعی والدین، الزامات قانونی ازدواج با اتباع بیگانه را بدون [[ضمانت اجرا|ضمانت اجرای]] حقوقی رها ساخته است، در حالیکه آیین‌نامه آن را محدود به ازدواج‌های شرعی قبل از اجرای قانون نموده است. همچنین [[قانون اصلاح قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی|تبصره 2 ماده واحده]] به طور کلی برای اشخاص بدون [[تابعیت]] متولد در ایران از پدر و مادری که یکی از آن‌ها در ایران متولد شده باشد، امکان [[تابعیت]] ایرانی را فراهم کرده است. | ||
== کلیدواژه‌ها == | == کلیدواژه‌ها == | ||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۱
 | |
| عنوان | نقد و بررسی شرایط و آثار قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی 1398 |
|---|---|
| نویسنده | سیده فاطمه مهدی پور مهین سبحانی رضا مقصودی |
| محور موضوعی | حقوق مدنی تابعیت |
| سال نشر | ۱۴۰۰ |
| منتشر شده در | نشریه مطالعات حقوق تطبیقی معاصر |
| دوره | ۱۲ |
| شماره | ۲۳ |
| دانلود مقاله | دانلود از سایت نشریه |
نقد و بررسی شرایط و آثار قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی 1398 عنوان مقاله ای از سیده فاطمه مهدی پور، مهین سبحانی و رضا مقصودی است که در تیر 1400 و در شماره 23 نشریه مطالعات حقوق تطبیقی معاصر منتشر شده است.
چکیده
تبعیض در اعطای تابعیت از طریق نسب پدری و مادری در نظام حقوقی ایران منجر به چالشی برای تابعیت فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی شده است. حصری بودن بند 2 ماده 976 قانون مدنی در پذیرش نسب پدری، و تنظیم مبهم بند 4 ماده 976، این سؤال را ایجاد نموده که آیا فرزندان متولد از مادران ایرانی می‌توانند تابعیت اصلی ایرانی داشته باشند؟ به دلیل کاستی‌های ماده واحده 1385 جهت اعطای تابعیت به این فرزندان، در سال 1398 قانون اصلاح ماده واحده به تصویب رسید. این مقاله با بررسی توصیفی تحلیلی ماده واحده 98 به این نتیجه می‌رسد که گرچه قانون اعطای تابعیت اکتسابی به فرزندان متولد از مادر ایرانی و پدر خارجی را بدون توجه به ملاحظات راجع به تابعیت مضاعف تسهیل می‌نماید، اما براساس بند 4 ماده 976 قانون مدنی همچنان مصادیق اعطای تابعیت اصلی شامل مواردی می‌شود که فرزند متولد از مادر ایرانی از آن محروم است. همچنین قانونگذار تعلق تابعیت اکتسابی به این فرزندان را منوط به شرایطی از جمله فقدان مشکل امنیتی نموده است. قانونگذار با تاکید بر شرط ازدواج شرعی والدین، الزامات قانونی ازدواج با اتباع بیگانه را بدون ضمانت اجرای حقوقی رها ساخته است، در حالیکه آیین‌نامه آن را محدود به ازدواج‌های شرعی قبل از اجرای قانون نموده است. همچنین تبصره 2 ماده واحده به طور کلی برای اشخاص بدون تابعیت متولد در ایران از پدر و مادری که یکی از آن‌ها در ایران متولد شده باشد، امکان تابعیت ایرانی را فراهم کرده است.
کلیدواژه‌ها
- تابعیت اصلی
- تابعیت اکتسابی
- معیار خون
- نسب پدری
- نسب مادری