رای وحدت رویه شماره 30 مورخ 1361/12/18 هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت نزدیکترین دادگاه در موارد رد دادرسی): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1361 using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۲۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | * [[ماده 214 قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318|ماده ۲۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318]] | ||
* | * ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷ | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور]] | ||
[[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1361]] | [[رده:آرای وحدت رویه دیوان عالی کشور سال 1361]] | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۶
رای وحدت رویه شماره ۳۰ مورخ ۱۳۶۱/۱۲/۱۸ هیات عمومی دیوان عالی کشور (صلاحیت نزدیکترین دادگاه در موارد رد دادرسی):بنا به مستنبط از ماده ۲۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی که عیناً نقل می‌شود: هرگاه دادرسی رد را قبول کرد یا خود امتناع از رسیدگی نمود پرونده به شعبه دیگر همان دادگاه ارجاع و اگر شعبه دیگری نباشد به کارمند علی‌البدل و اگر کارمند علی‌البدل نباشد به نزدیکترین دادگاه رجوع می‌شود. در مورد بحث رأی شعبه دوم دادگاه عمومی رشت که با اعلام صلاحیت دادگاه لنگرود حل اختلاف نموده‌است صحیح و مطابق موازین قانونی است. این رأی بر طبق ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷ برای دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
مواد مرتبط
- ماده ۲۱۴ قانون آیین دادرسی مدنی مصوب 1318
- ماده سوم از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۳۷
