ماده ۷۲ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
خط ۱۱: خط ۱۱:


== رویه قضایی ==
== رویه قضایی ==
نظریه مشورتی 7/94/990مورخ 1394/4/21 اداره کل حقوقی قوه قضاییه: هر چند ماده 72 قانون آئين دادرسي كيفري 1392 مقامات و اشخاص رسمي را مكلف نموده كه در صورت اطلاع از وقوع يكي از جرائم غير قابل گذشت در حوزه كاري خود مراتب را به دادستان اطلاع دهند لكن با عنايت به [[اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها|اصل قانوني بودن جرم و مجازات]] صرفاً عدم اعلام مقامات مذكور در [[ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 598 قانون مجازات اسلامي 1375]] در خصوص جرايم احصاء شده در [[ماده ۶۰۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده 606]] همين قانون كه درحوزه تحت اداره و نظارت آنان واقع شده، جرم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی کیفری بر اساس آخرین اصلاحات 1394 (آرای وحدت رویه و نظریات مشورتی اداره کل حقوقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1399|ناشر=دادآفرین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279656|صفحه=|نام۱=اسماعیل|نام خانوادگی۱=ساولانی|چاپ=9}}</ref>
نظریه مشورتی ۷/۹۴/۹۹۰مورخ ۱۳۹۴/۴/۲۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: هر چند ماده ۷۲ قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ مقامات و اشخاص رسمی را مکلف نموده که در صورت اطلاع از وقوع یکی از جرائم غیرقابل گذشت در حوزه کاری خود مراتب را به دادستان اطلاع دهند لکن با عنایت به [[اصل قانونی بودن جرایم و مجازات ها|اصل قانونی بودن جرم و مجازات]] صرفاً عدم اعلام مقامات مذکور در [[ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵]] در خصوص جرایم احصاء شده در [[ماده ۶۰۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)|ماده ۶۰۶]] همین قانون که درحوزه تحت اداره و نظارت آنان واقع شده، جرم است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون آیین دادرسی کیفری بر اساس آخرین اصلاحات 1394 (آرای وحدت رویه و نظریات مشورتی اداره کل حقوقی)|ترجمه=|جلد=|سال=1399|ناشر=دادآفرین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279656|صفحه=|نام۱=اسماعیل|نام خانوادگی۱=ساولانی|چاپ=9}}</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۶

ماده ۷۲ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه مقامات و اشخاص رسمی از وقوع یکی از جرایم غیرقابل گذشت در حوزه کاری خود مطلع شوند، مکلفند موضوع را فوری به دادستان اطلاع دهند.

پیشینه

مقامات و اشخاص رسمی، طبق ماده ۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۷۸ در قبال ارتکاب جرائم مسئولیت داشتند. طبق این ماده مقامات و اشخاص رسمی تکلیف داشتند که به هنگام برخورد با امر جزایی در حوزه کاری خود مراتب را به رئیس حوزه قضایی یا معاون وی اطلاع دهند. با این حال ضمانت اجرای کیفری برای این مورد پیش‌بینی نشده بود.[۱]

توضیح واژگان

منظور از مقامات و اشخاص رسمی، مدیران و کارکنان سازمان‌های اداری و دولتی و عمومی است. اعم از اینکه رابطه استخدامی این افراد با سازمان مربوطه رسمی یا پیمانی باشد.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عدم انجام تکلیف یاد شده در ماده، تخلف اداری محسوب می‌شود. اما برخی اشخاص در صورت عدم اعلام وقوع برخی جرایم معین مسئولیت کیفری خواهند داشت. از آن جمله می‌توان به ماده ۶۰۶ قانون تعزیرات مصوب ۱۳۷۵ اشاره کرد.[۳]

رویه قضایی

نظریه مشورتی ۷/۹۴/۹۹۰مورخ ۱۳۹۴/۴/۲۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: هر چند ماده ۷۲ قانون آئین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ مقامات و اشخاص رسمی را مکلف نموده که در صورت اطلاع از وقوع یکی از جرائم غیرقابل گذشت در حوزه کاری خود مراتب را به دادستان اطلاع دهند لکن با عنایت به اصل قانونی بودن جرم و مجازات صرفاً عدم اعلام مقامات مذکور در ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵ در خصوص جرایم احصاء شده در ماده ۶۰۶ همین قانون که درحوزه تحت اداره و نظارت آنان واقع شده، جرم است.[۴]

منابع

  1. مجتبی نورزاد. جرایم اقتصادی در حقوق کیفری ایران. چاپ 1. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2062856
  2. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4659256
  3. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4659272
  4. اسماعیل ساولانی. قانون آیین دادرسی کیفری بر اساس آخرین اصلاحات 1394 (آرای وحدت رویه و نظریات مشورتی اداره کل حقوقی). چاپ 9. دادآفرین، 1399.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6279656