سقوط حکم اعدام مرتد فطری در فرض توبه و مشروعیت استتابه توسط قاضی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
* [[ماده 117 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 117 قانون مجازات اسلامی]] | ||
* [[ماده 118 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 118 قانون مجازات اسلامی]] | ||
* [[ماده 211 قانون مجازات اسلامی]] | |||
* [[ماده 303 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 303 قانون مجازات اسلامی]] | ||
* [[ماده 310 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 310 قانون مجازات اسلامی]] | ||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۸
سقوط حکم اعدام مرتد فطری در فرض توبه و مشروعیت استتابه توسط قاضی نام مقاله ای از حمید موذنی بیستگانی که در شماره بیستم (زمستان 1399) نشریه آموزه های حقوق کیفری منتشر شده است.
چکیده
مطابق فتوای مشهور فقهای امامیه، مجازات مرتد فطری اعدام است؛ ضمن آنکه استتابه ـ یعنی دعوت وی به توبه‌ـ از سوی حاکم شرع جایز نیست. مهم‌ترین مستند، روایاتی هستند که نهی از استتابه مرتد نموده‌اند. از دیگرسو میان عدم جواز دعوت وی به توبه و عدم پذیرش توبه تلازم برقرار کرده‌اند؛ در نتیجه توبۀ مرتد را پذیرفته نمی‌دانند. بر اساس یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی به نگارش درآمده است، اساساً اخباری که نهی از استتابه و دعوت مرتد به توبه نموده‌اند، ظهور در حرمت ندارند؛ بلکه در مقام توهم وجوب صادر شده‌اند. لذا ظهور در ترخیص دارند و یا لااقل مجمل هستند و این اجمال، به مشتبه شدن حکم می‌انجامد. ضمناً احتمال می‌رود که موضوع در اخبار ناهیه، از حیثیت تقییدی برخوردار باشد؛ در نتیجه عدم پذیرش توبه، منوط به بقای عنوان مرتد باشد. ضمناً استصحاب حکم اعدام که مربوط به زمان ارتداد بوده است، با تأملاتی اصولی
از قبیل تبدل موضوع مواجه است. از این رو به نظر می‌رسد دعوت مرتد به توبه از سوی حاکم منعی ندارد و چنانچه عنوان مرتد از وی سلب گردد، ترتب حکم اعدام محل تأمل است.
کلید واژه ها
- حقوق کیفری
- مرتد فطری
- توبه
- استتابه مرتد فطری