دادرسی افتراقی جرائم منافی عفت؛ از مقتضی تعقیب تا صلاحیت سازمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
* [[ماده 102 قانون آیین دادرسی کیفری]] | * [[ماده 102 قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
* [[ماده 306 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 306 قانون مجازات اسلامی]] | ||
* [[ماده 351 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 351 قانون مجازات اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۴
دادرسی افتراقی جرائم منافی عفت؛ از مقتضی تعقیب تا صلاحیت سازمانی نام مقاله ای از حسین سلطانی فرد و محمود مالمیر و حسن عالی پور که در شماره هجدهم (زمستان 1398) نشریه آموزه های حقوق کیفری منتشر شده است.
چکیده
یکی از محدود جرائم دارای دادرسی افتراقی در فرآیند دادرسی کیفری ایران، جرائم منافی عفت است. افتراقی شدن دادرسی کیفری به معنی آن است که قواعد و مقررات حاکم بر دادرسی کیفری در حوزه خاصی متمایز با قواعد و مقررات عام دادرسی باشد. هرچند قانونگذار به صراحت بحث از دادرسی افتراقی جرائم منافی عفت نمی‌نماید ولی سیاست جنایی بزه پوشی در کنار سایر سیاست های فرعی از جمله دفاع از امنیت اخلاقی جامعه موجب تدوین دادرسی افتراقی این جرائم شده است. مهمترین بخش دادرسی افتراقی در جرائم منافی عفت، مقتضی و موانع تعقیب و صلاحیت سازمانی است. لذا در مقاله پیش رو، برآنیم به روش توصیفی- انتقادی دادرسی افتراقی جرائم منافی عفت در حوزه‌های مربوطه را تشریح کنیم و ضمن آن رویکرد قانونگذار ایران را تعیین نمائیم.
کلید واژه ها
- دادرسی افتراقی
- جرائم منافی عفت
- جرائم جنسی
- صلاحیت سازمانی