نقش اسناد هویتی در پیشگیری از جرایم سازمان‌یافته: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
بند ب [[ماده 47 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 3 کنوانسیون بازنگری مدارک شناسایی دریانوردان]] | ||
* بند ب [[ماده 47 قانون مجازات اسلامی]] | |||
[[ماده 130 قانون مجازات اسلامی]] | * [[ماده 130 قانون مجازات اسلامی]] | ||
[[رده:مقالات منتشر شده در سال 1393]] | [[رده:مقالات منتشر شده در سال 1393]] | ||
[[رده:مقالات نشریه آموزه های حقوق کیفری]] | [[رده:مقالات نشریه آموزه های حقوق کیفری]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۲
نقش اسناد هویتی در پیشگیری از جرایم سازمان‌یافته نام مقاله ای از سید علیرضا میرکمالی و احسان عباس‌زاده امیرآبادی که در شماره هفتم (تابستان 1393) نشریه آموزه های حقوق کیفری منتشر شده است.
چکیده
امروزه در حقوق کیفری، با توجه به ارتباط روزافزون کشورها، ارتباطات فرامرزی و برچیده شدن مرزها، مبارزه با جرایم سازمان‌یافته جایگاهی خاص یافته است. اهمیت این جرایم به دلیل آسیب‌های جدّی است که به امنیت و نظم عمومی کشورها و حیات و سلامت افراد جامعه وارد می‌کنند. بنابراین پیشگیری از آن‌ها توجه بیشتر جرم‌شناسان را به خود معطوف کرده است. از سوی دیگر، اسناد هویتی به دلیل اطلاعاتی که در خصوص مشخصات فیزیکی و اعتباری اشخاص ارائه می‌کنند، ابزار مناسبی برای پیشگیری از جرایم سازمان‌یافته محسوب می‌شوند. این اسناد علاوه بر خطرافزایی، ارتکاب جرایم مذکور را نیز دشوار می‌سازند. افزایش ضریب ایمنی در اسناد هویتی، بزهکاران را از ساخت اسناد جعلی مأیوس و ناتوان می‌کند. مقالۀ پیش رو، پس از تعریف اسناد هویتی، بیان مفهوم و ویژگی‌های جرایم سازمان‌یافته و تبیین مفهوم پیشگیری، ابتدا نقش اسناد هویتی را در پیشگیری کنشی و سپس نقش این اسناد را در پیشگیری واکنشی از جرایم سازمان‌یافته بررسی و تحلیل می‌کند.
کلیدواژه‌ها
- اسناد هویتی
- پیشگیری
- پیشگیری کنشی
- پیشگیری واکنشی
- جرایم سازمان‌یافته