ماده 3 قانون امور حسبی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۳ قانون امور حسبی: رسیدگی به امور حسبی در دادگاه‌های حقوقی به عمل می‌آید.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
دادگاه: مرجعی است که به تجویز قانون برای رسیدگی به شکایات و دعاوی امور حسبی تشکیل می‌شود.[۱]
امور حسبی: اموری را حسبی گویند که مراجع قضایی باید وارد رسیدگی و اتخاذ تصمیم شوند، بدون این که رسیدگی متوقف بر اختلاف و مرافعه ای باشد و شکایتی طرح گردد.[۲]
نکات تفسیری دکترین
پرداختن به امور حسبی از جمله قسمتی از امور غایب مانند نصب امین، در صلاحیت رسیدگی دادگاه‌های عمومی است و دادستان آن حوزه که نماینده جامعه محسوب شده و منتخب رئیس قوه قضاییه است از طریق معاونان خود به ویژه مسئول اداره سرپرستی به این امور می‌پردازد.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- امور حسبی به دادگاه‌های حقوقی ارجاع داده می‌شوند.
- دادگاه‌های حقوقی وظیفه رسیدگی به امور حسبی را دارند.
- تفاوت در رسیدگی به امور حسبی نسبت به دعاوی حقوقی و کیفری وجود دارد.
- ماده قانونی به وضوح مرجع رسیدگی به این امور را مشخص کرده است.
- تمرکز بر رسیدگی غیرترافعی (غیرقضایی) در امور حسبی.
منابع
- ↑ یوسف نوبخت. نگاهی به آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. رادنواندیش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6405480
- ↑ سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 324628
- ↑ سیدمرتضی قاسم‌زاده. امور حسبی غایب مفقود الاثر. چاپ 1. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2706780