حریم

به اماکن نزدیک هر چیز و جایی که بهره وری کامل عموم از آن مکان، مورد نیاز باشد، حریم گویند.

ویژگی‌ها

به نظر برخی از حقوق دانان، حریم، یکی از اقسام حق ارتفاق است و به نظر برخی دیگر، بین حریم و حق ارتفاق، رابطه تباین برقرار است. چرا که حریم، در مورد اراضی موات، قابل تصور است؛ در صورتی که حق ارتفاق، در ملک غیر مستقر است.

حق حریم، همانند حق ارتفاق، از حقوق تبعی است و حریم، جهت کمال انتفاع مالک از ملک خود است، نه دفع زیان.

حریم در حکم ملک صاحب حریم است و تملک و تصرف در آن که منافی باشد با آن چه مقصود از حریم است بدون اذن از طرف مالک، صحیح نیست.

مبنا

مبنای حق حریم، که ممانعت از زیان صاحب ملک، قنات، رود و ... است؛ اقتضا می نماید که حق مزبور، در زمین غیر نیز جاری باشد.

مبنای حق حریم، منع ورود زیان به صاحب حق مزبور بوده و منافاتی با کمال انتفاع موضوع ماده 136 قانون مدنی ندارد. چرا که نقص در انتفاع نیز، زیان محسوب می گردد.

رابطه حق مالکیت و حریم

مالکیت، حقی مطلق و انحصاری بوده، در حالی که حریم، حقی است نسبی، که برای انتفاع مالک از ملک خود، به بهترین نحو ممکن، پیش بینی گردیده و فقط از تصرف زیان بار دیگران، ممانعت می نماید. اما تصرفی که برای صاحب حریم، مضر نباشد، اشکالی ندارد.

در مواردی حق حریم، مانع مالکیت دیگران گردد، شباهت زیادی به حق مالکیت دارد؛ اما در سایر موارد، حریم را می توان یک حق ارتفاق منفی محسوب نمود.

رجوع از حریم

رجوع از حق حریم، به منزله اسقاط آن است.