ماده 128 قانون امور حسبی

ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی: هرگاه غایب در ایران اقامتگاه یا محل سکنی نداشته یا اقامتگاه و محل سکنای او در ایران معلوم نباشد دادگاه محلی برای رسیدگی بامور غایب صالح است که ورثه غایب در آن محل اقامت یا سکنی دارند.

مواد مرتبط

• ماده ۱۲۷ قانون امور حسبی
• ماده ۱۲۶ قانون امور حسبی
• ماده ۱۲۹ قانون امور حسبی

توضیح واژگان

غایب مفقودالاثر: به کسی که در زمانی طولانی غیرمتعارف نسبت به حیات و مماتش خبری نباشد؛ مفقودالاثر گویند. به عبارت دیگر به شخصی که در گذشته حیات او معلوم بوده ولی به خاطر موقعیت فعلی در بقای او تردید وجود دارد؛ مفقودالاثر گویند.

اقامتگاه:اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز امور او اقامتگاه محسوب است. اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن‌ها خواهد بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

چنانچه غایب چندین ورثه داشته باشد که بعضی از آن‌ها در حوزه ای اقامت داشته باشند و بعضی از آن‌ها در حوزه دیگر چنان‌که از مواد مربوط می‌توان استنباط کرد دادگاه هر یک از حوزه‌هایی که افراد ورثه در آن اقامت دارند صالح برای درخوایت تعیین امین می‌باشد.

نکات توضیحی

فرض ماده ۱۲۸ قانون امور حسبی در موردی است که در ایران برای غایب مفقودالاثر اقامتگاه یا محل سکنی مشخص نباشد. به این ترتیب که یا در ایران اقامتگاه و محل سکنی ندارد یا این که چنین اقامتگاه و محل سکنایی در واقع وجود دارد ولی معلوم نباشد در این حالت دادگاه محلی که ورثه غایب در آن محل اقامتگاه دارند صالح می‌باشد. در صورتی که ورثه در ایران اقامتگاه نداشته باشند دادگاه محل سکنای ورثه صلاحیت خواهد داشت.