دفتر کپیه
ماده ۱۰ قانون تجارت، بیان میدارد:«دفتر کپیه دفتری است که تاجر باید کلیه مراسلات و مخابرات و صورتحسابهای صادره خود را در آن به ترتیب تاریخ ثبت نماید...» [۱] امروزه دفتر کپیه، قابلیت و مطلوبیت خود را از دست داده و به جای آن، تجار برای دسترسی آسان به مراسلات و مکاتبات خود، از دفتر اندیکاتور استفاده مینمایند. بدین نحو که در آن دفتر و نیز در پروندههای نگهداری اسناد خود، شمارهای را به هر نامه، تلگراف یا فکس اختصاص داده؛ تا به هنگام نیاز، با مراجعه به شماره و مشخصات اوراق مزبور در دفتر اندیکاتور، به سهولت بتوانند مدارک مربوطه را در زونکن یا قفسههای بایگانی پیدا کنند.[۲]
مواد مرتبط
مصادیق و نمونهها
روگرفت نامهها، تلگرافها و صورتحسابهای صادرشده؛ در دفتر کپیه ضبط میگردد و تاجر باید نامهها، تلگرافها و صورتحسابهای وارده را، در پرونده مخصوصی بایگانی نموده و از آنها نگهداری نماید.[۳]
منابع
- ↑ ماده ۱۰ قانون تجارت
- ↑ فرشید فرحناکیان. قانون تجارت در نظم حقوق کنونی. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3531476
- ↑ حسینقلی کاتبی. حقوق تجارت. چاپ 12. گنج دانش، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3101924