انحصار طبیعیِ ناشی از فناوری اطلاعات در شبکة بانکی بین‌المللی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۳ توسط Fariba-Ranjbar (بحث | مشارکت‌ها) (+ 10 categories using HotCat)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

انحصار طبیعیِ ناشی از فناوری اطلاعات در شبکة بانکی بین‌المللی نام مقاله ای از محمود باقری و سعید رحمانی و یاسمن افشاری فرد بوده که در شماره چهل و پنجم دوره دوازدهم (دی 1402) فصلنامه علمی پژوهش های حقوق خصوصی منتشر شده است.

چکیده

با پیشرفت چشم‌گیر فناوری اطلاعات و ارتباطات، شبکه‌های بانکی با ایجاد زیرساخت‌های مبتنی بر این فناوری و با استفاده از سامانه‌های پیام‌رسان مالی، اقدام به تسهیل ارتباطات مالی بین بانکی داخلی و بین‌المللی نموده‌اند. مهم‌ترین نمونة بین‌المللی این نوع سامانه‌ها شبکه سوئیفت است که گسترده‌ترین شبکة پیام‌رسان مالی است و تقریباً تمامی بانک‌های جهان از طریق زیرساخت و زبان مشترک این شبکه با یکدیگر در تماس هستند. هرچند شبکة سوئیفت مزایای بسیاری برای کشورها به‌همراه داشته است؛ اما با توجه به ویژگی‌های منحصربه‌فردی که نسبت به سایر شبکه‌ها و روش‌های نقل‌و‌انتقالِ مالی دارد، انحصار شبکه‌های پیام‌رسان مالی در دست این شبکه افتاده و متعاقباً از این انحصار سوءاستفاده‌هایی علیه برخی کشورها صورت گرفته است، خصوصاً اینکه بازگشت به روش‌های دوجانبه و یا ایجاد یک بستر موازی، برای این کشورها فاقد کارایی بوده و البته غیرعملی است؛ لذا در این پژوهش از طریق روش توصیفی-تحلیلی انحصار طبیعی شبکه پیام‌رسان سوئیفت که ناشی از فناوری اطلاعات است، مورد بررسی قرار گرفته و بیان شده است که بهترین راه‌حل جهت مقابله حقوقی با سوءاستفاده از این انحصار، تعیین یک نهاد مقررات‌گذار بخشی، جهت کنترل و نظارت بر این شبکه پیام‌رسان مالی است.

کلیدواژه ها

  • پیام‌رسان‌های مالی
  • سوئیفت
  • نهاد مقررات‌گذار
  • بانکداری
  • نابازار

مواد مرتبط