ماده ۹۶ قانون مدنی

چشمهٔ واقعه در زمین کسی، محکوم به ملکیت صاحب زمین است مگر این که دیگری نسبت به آن چشمه عیناً یا انتفاعاً حقی داشته باشد.

توضیح واژگان

به ارتفاق بدون ضمیمه، ارتفاق ارضی گویند. (۲۰۲۰۷)

حق ارتفاق، به سه نوع ارضی، شخصی، و تیولی قابل تقسیم است. (۲۰۲۰۷)

اثبات دارا بودن حق، نسبت به عین یا منافع چشمه، با مدعی آن است. (۲۲۸۶۹)

اثبات دارا بودن حق ارتفاق، نسبت به آب موجود در ملک دیگری، متوقف بر ارائه دلیل است. (۴۶۸۳۵)

مالکیت چشمه، از اماره تصرف نشئت گرفته؛ و در دسته مالکیت‌های تبعی قرار دارد. (۲۲۸۶۹)

اماره مالکیت مندرج در این ماده، قابل تسری به موارد دیگری، غیر از مالکیت چشمه نیز می‌باشد. (۴۶۸۳۳)

«واقعه»، واژه ای است عربی، و «چشمه»، فارسی است؛ لذا «چشمه»، مؤنث نیست تا برای آن، «واقعه» را، که صفت اناث است؛ به کار ببریم. (۴۲۷۲۰۵)