ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری

تحقيق و بازجويي از شهود و مطلعان قبل از رسيدگي در دادگاه ، غيرعلني است .

توضیح واژگان

غیر علنی بودن را نباید با سری بودن هم معنا دانست. مقصود از غیر علنی بودن آن است که بجز متهم، شاکی، وکلای آن ها، کارشناسان و شهود و مطلعین و سایر افرادی که حضور آن ها لازم دانسته شده است، دیگر افراد حق حضور در تحقیقات مقدماتی را ندارند. البته عده ای معتقدند شهادت شهود علاوه بر غیر علنی بودن باید سری نیز باشد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

رسیدگی در دادسرا با ید به صورت سری، غیر علنی و غیر ترافعی باشد. این ماده مبتنی بر اصول پذیرفته شده نظام های تفتیشی است که به موجب آن تحقیقات باید غیر علنی باشند. این امر البته اختصاص به شهادت شهود نداشته و امور دیگر نظیر بازجویی از متهم و شاکی و دیگر امور را نیز در بر می گیرد. این امر همچنین باعث می شود که شهود و مطلعین بدون واهمه اطلاعات خود را در میان بپذارند.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

بر اساس این ماده پیش از محاکمه، تحقیق از شهود و مطلعین باید به صورت غیر علنی صورت گیرد.لذا در مرحله تحقیقات کیفری اصل بر غیر علنی بودن قرار می گیرد. چرا که این غیر علنی بودن تحقیقات از ویژگی های تفتیشی بودن تحقیقات مقدماتی است که به اقتضای آن باید تحقیقات از شهود نیز به صورت غیر علنی صورت گیرد. عده ای از ظاهر این ماده چنین برداشت کرده اند که شهادت شاهد باید به صورت شفاهی بوده و نوشتن آن مجاز نیست. اما این استنباط فاقد ایراد نیست. چرا که اتفاقاً شهادت کتبی از شهادت شفاهی دقیق تر بوده و امکان انکار آن وجود ندارد.