ماده ۲۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۰ توسط Abozarsh12 (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

اشخاصي كه در جريان تحقيقات مقدماتي و دادرسي به هر علت بازداشت مي شوند و از سوي مراجع قضائي ، حكم برائت يا قرار منع تعقيب در مورد آنان صادر شود ، مي توانند با رعايت ماده ( 14 ) اين قانون خسارت ايام بازداشت را از دولت مطالبه كنند .

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده در راستای تضمین حق جبران خسارت ناشی از سلب آزادی متهم و محکوم بی گناه است که در برخی از دیگر کشور ها نیز پذیرفته شده است [۱]. برای اعمال مفاد این ماده، لازم است مطالبه کننده خسارت بازداشت شده باشد. مقصود از بازداشت سلب آزادی متهم است.[۲] البته ماده فوق اعم از این است که فرد متهم در جریان تحقیقات مقدماتی بازداشت شود یا در جریان دادرسی [۳] و یا اینکه در خصوص قرار منع تعقیب صادر شده باشد یا حکم برائت.[۴] اما در خصوص صدور قرار موقوفی تعقیب، عده ای به دلیل عدم ماهوی بودن این قرار، معتقد به عدم امکان جبران خسارت به طریق مذکور در ماده فوق می باشند.[۵] همچنین در صورت صدور حکم محکومیت متهم، امکان جبران خسارت وجود ندارد. چرا که هدف از این ماده، جبران خسارات وارده به افراد بی گناه است.[۶]

مواد مرتبط

ماده 13 قانون مجازات اسلامی


منابع

  1. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763724
  2. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763732
  3. بابک فرهی. بایسته های آیین دادرسی کیفری جلد اول. چاپ 1. طرح نوین اندیشه، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4777388
  4. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763740
  5. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4765108
  6. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4763744