عرف، دارای معانی زیر می‌باشد:

1ـ کاربرد یا رسمی که جماعتی آن را لازم الاجرا می دانند.[۱]

2ـ دستورالعملی شفاهی که از نسلی به نسل دیگر، منتقل گردیده، یعنی این رسم از پیشینیان به آیندگان به ارث رسیده است.[۲]

3ـ مجموعه قواعد حقوقی که به صرف طبع در اثر نیازهای اجتماعی مستقیما از طرف مردم معمول می‌شود.[۳]

4ـ اعمال یا رسوماتی نهادینه شده در اجتماع، به طوری که عمل به آنها را الزام آور بدانند.[۴]

مواد مرتبط

ماده ۳۵۶ قانون مدنی

منابع

  1. محمود سلجوقی. نقش عرف در حقوق مدنی ایران و مطالعه اجمالی آن در نظام های بزرگ حقوقی. چاپ 1. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 744044
  2. سیدعلیرضا فیض. اندیشه های حقوقی عرف و اجتهاد. چاپ 1. مجد، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1322040
  3. نشریه دادرسی شماره 35 آذر و دی 1381. سازمان قضایی نیروهای مسلح، 1381.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1680352
  4. محمود سلجوقی. نقش عرف در حقوق مدنی ایران و مطالعه اجمالی آن در نظام های بزرگ حقوقی. چاپ 1. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 744044