معاون اول رئیس جمهور
معاون اول که از سوی رئیس‌جمهور بدون نیاز به تأیید مجلس تعیین می‌شود، وظایف عمده نخست‌وزیر سابق و با موافقت رئیس‌جمهور، ریاست هیئت وزیران و اداره جلسات دولت و هماهنگی بین سایر معاونت‌ها را بر عهده دارد،[۱] همچنین به نظر می‌رسد که منظور از «اداره هیات وزیران» همان اداره امور هیئت وزیران (نظیر تشکیل کمیسیون‌ها و فراهم نمودن دستور کار هیئت) باشد و این امر با ریاست رئیس‌جمهور بر هیئت وزیران که متضمن نظارت بر کار وزیران و هماهنگی بین آنان است، تفاوت دارد،[۲] به بیان دیگر اگر چه رئیس‌جمهور حق دارد برای انجام وظایف خود معاونانی داشته باشد اما برخی امور مانند ریاست هیئت وزیران یا حل و فصل هماهنگی‌ها با معاونان و وزراء با دخالت مستقیم او امکان‌پذیر است.[۳]
مطابق اصل ۱۲۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «رئیس‌جمهور می‌تواند برای انجام وظایف قانونی خود معاونانی داشته باشد. معاون اول رئیس‌جمهور با موافقت وی اداره هیئت وزیران و مسئولیت هماهنگی سایر معاونت‌ها را بر عهده خواهد داشت.»
اصول و مواد مرتبط
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ آیت اله عباسعلی عمیدزنجانی. کلیات حقوق اساسی. چاپ 3. مجد، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3213908
- ↑ سیدمحمد هاشمی. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکمیت و نهادهای سیاسی (جلد دوم). چاپ 23. میزان، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850052
- ↑ امیر ساعدوکیل و پوریا عسکری. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در نظم حقوق کنونی. چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4734244