نظریه شماره 7/97/2 مورخ 1397/01/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/97/2|شماره پرونده=96-93-2277|تاریخ نظریه=1397/01/05}} '''نظریه شماره ۷/۹۷/۲ مورخ ۱۳۹۷/۰۱/۰۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': اولاً: محکوم­به شامل متفرعات دعوا از قبیل خسارات دادرسی و خسارت تأخیر تأدیه که مورد حکم قرار گر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/97/2
شماره نظریه۷/۹۷/۲
شماره پرونده۹۶-۹۳-۲۲۷۷
تاریخ نظریه۱۳۹۷/۰۱/۰۵

نظریه شماره ۷/۹۷/۲ مورخ ۱۳۹۷/۰۱/۰۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: اولاً: محکوم­به شامل متفرعات دعوا از قبیل خسارات دادرسی و خسارت تأخیر تأدیه که مورد حکم قرار گرفته نیز می­گردد، بنابراین اگر محکوم­به تقسیط گردد، مبلغ هر قسط از کل محکوم­به محاسبه می­شود. با این حال رفع ابهام از رأی صادره با دادگاه صادرکننده رأی است.


ثانیاً: مطابق ماده ۳۴ قانون اجرای احکام مدنی، محکوم­علیه مکلف است ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ اجرائیه، مفاد آن را به موقع اجرا بگذارد یا ترتیبی برای پرداخت محکوم­به بدهد یا مالی معرفی کند که اجرای حکم و استیفای محکوم­به از آن میسر باشد، بنابراین از آنجایی که دادگاه با تعیین پیش قسط در این حد دعوای اعسار را رد کرده است، محکوم­علیه مکلف به معرفی مال به این میزان می­باشد و اگر مالی از محکوم­علیه معادل مبلغ پیش قسط توقیف شده باشد، امکان وصول پیش قسط از آن وجود دارد.


ثالثاً: مطابق تبصره ۱ ماده ۱۱ قانون نحوه اجرای محکومیت­های مالی مصوب ۱۳۹۴، تقسیط محکوم­به مانع از استیفای بخش اجرا نشده آن از سایر اموال محکوم­علیه نیست و همچنین مطابق ماده ۹۸ قانون اجرای احکام مدنی، توقیف حقوق و مزایای محکوم­علیه مانع استیفای بخش اجرا نشده آن از سایر اموال محکوم­علیه نیست. بنابراین در فرض سوال که یک چهارم یا یک سوم حقوق و مزایای ماهانه کمتر از نصف مبلغ هر قسط است، به عنوان نصف هر قسط قابل محاسبه است و مابقی مبلغ هر قسط باید از سایر اموال محکوم­علیه وصول شود، اما در هر حال رعایت ماده ۹۶ قانون اجرای احکام مدنی لازم است.


رابعاً: با عنایت به ماده ۱۱ قانون نحوه اجرای محکومیت­های مالی ۱۳۹۴ با صدور حکم به تقسیط، دادگاه دو ا مر را احراز می­نماید، یکی اعسار محکوم­علیه از پرداخت یکجای محکوم­به و دیگری تمکن وی به پرداخت محکوم­به، به صورت اقساط. بنابراین با صدور حکم به تقسیط اولاً محکوم­علیه باید فوراً بلا قید آزاد شود، زیرا اعسار وی از پرداخت یکجای محکوم­به احراز شده است. ثانیاً از آنجا که دادگاه تمکن وی را به پرداخت اقساط احراز کرده است و حکم لازم­الاجرای اصلی که به موجب آن محکوم­علیه محکوم به پرداخت دین خود شده و این حکم برابر مقررات به مرحله اجرا درآمده است، به قوت خود باقی است و النهایه با توجه به احراز اخیر دادگاه، این حکم باید به صورت اقساط اجرا شود، توقف کامل اجرای آن تا زمان قطعیت رأی تقسیط با عنایت به اصل استصحاب فاقد وجاهت قانونی است. بدیهی است پس از صدور رأی قطعی، حسب مورد برابر آن رفتار خواهد شد.