نظریه شماره 7/98/244 مورخ 1398/03/12 اداره کل حقوقی قوه قضاییه

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۵ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/98/244|شماره پرونده=98-76-244|تاریخ نظریه=1398/03/12}} '''نظریه شماره ۷/۹۸/۲۴۴ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه''': صرف توافق زوجین جهت زندگی به صورت تفرق جسمانی مسقط نفقه زوجه نمی باشد و در فرض سؤال، اصل بر آ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/98/244
شماره نظریه۷/۹۸/۲۴۴
شماره پرونده۹۸-۷۶-۲۴۴
تاریخ نظریه۱۳۹۸/۰۳/۱۲

نظریه شماره ۷/۹۸/۲۴۴ مورخ ۱۳۹۸/۰۳/۱۲ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: صرف توافق زوجین جهت زندگی به صورت تفرق جسمانی مسقط نفقه زوجه نمی باشد و در فرض سؤال، اصل بر آن است که زوجه مستحق دریافت نفقه می باشد؛ مگر آن که دادگاه احراز کند اراده مشترک طرفین در توافق فی ما بین، عدم دریافت نفقه در مدت زمانی است که زوجه در منزل پدر می­باشد و با توجه به ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی، نفقه زوجه شامل حق مسکن نیز می­باشد.