نظریه شماره 7/1402/30 مورخ 1402/05/24 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم ثبت رسمی طلاق و طرح دعوای اثبات وقوع رجوع

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۸ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1402/30|شماره پرونده=1402-9/16-30ح|تاریخ نظریه=1402/05/24}} '''استعلام''': در پرونده ای زوجین با طرح دعوای طلاق، گواهی عدم امکان سازش دریافت کرده و پس از قطعیت آن به جای مراجعه به دفتر رسمی طلاق و ثبت رسمی آن، نزد فردی ر...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1402/30
شماره نظریه۷/۱۴۰۲/۳۰
شماره پرونده۱۴۰۲-۹/۱۶-۳۰ح
تاریخ نظریه۱۴۰۲/۰۵/۲۴

استعلام: در پرونده ای زوجین با طرح دعوای طلاق، گواهی عدم امکان سازش دریافت کرده و پس از قطعیت آن به جای مراجعه به دفتر رسمی طلاق و ثبت رسمی آن، نزد فردی روحانی صیغه طلاق را جاری کرده اند؛ سپس زوج پس از اتمام مدت عده با طرح دعوا، مدعی رجوع در زمان عده است. با عنایت به اینکه طلاق در دفاتر رسمی به ثبت نرسیده است دادگاه در خصوص این دعوا با چه تکلیفی مواجه است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

در فرض سؤال که زوجین خواسته طلاق توافقی را در دادگاه خانواده مطرح و گواهی عدم امکان سازش دریافت کرده اند؛ اما به جای مراجعه به دفتر رسمی طلاق، صیغه طلاق را نزد فردی روحانی اجرا کرده اند؛ اما متعاقبا زوج ادعای رجوع در ایام عده دارد و مفروض آن است که زوج دعوایی مبنی بر اثبات وقوع رجوع در این ایام مطرح کرده است، صرف عدم ثبت طلاق در دفتر رسمی طلاق مانع از استماع این دعوا و احراز وقوع رجوع نیست.