نظریه شماره 7/1401/1062 مورخ 1401/11/01 اداره کل حقوقی قوه قضاییه در مورد دفاع از دعوای تقابل توسط وکیل در دعوای اصلی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۴ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات نظریات مشورتی|شماره نظریه=7/1401/1062|شماره پرونده=1401-98-1062 ح|تاریخ نظریه=1401/11/01}} '''استعلام''': چنانچه وکیل خواهان در دعوای اصلی دارای اختیار در طرح دعوای تقابل و دفاع از دعوای تقابل به موجب وکالتنامه باشد، آیا به صرف اقامه دعوای تقابل ت...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
نظریه مشورتی 7/1401/1062
شماره نظریه۷/۱۴۰۱/۱۰۶۲
شماره پرونده۱۴۰۱-۹۸-۱۰۶۲ ح
تاریخ نظریه۱۴۰۱/۱۱/۰۱

استعلام: چنانچه وکیل خواهان در دعوای اصلی دارای اختیار در طرح دعوای تقابل و دفاع از دعوای تقابل به موجب وکالتنامه باشد، آیا به صرف اقامه دعوای تقابل توسط خوانده اصلی، نامبرده وکیل خوانده تقابل قلمداد می شود یا این امر منوط به تقدیم لایحه ای در خصوص اعلام وکالت در دعوای تقابل یا ابطال تمبر است؟

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه

در فرضی که وکیل خواهان دعوای اصلی در قرارداد وکالت خود اختیار دفاع از دعوای تقابل را نیز داشته باشد، هرچند وکالت وی در این دعوا مستلزم ارائه وکالتنامه جدید نیست؛ اما اعلام وکالت شرط لازم برای وکیل قلمداد کردن وی در پرونده دعاوی تقابل است و پذیرش وکالت نیز منوط به ابطال تمبر مالیاتی نسبت به خواسته دعوای تقابل است.