ماده ۵ قانون نظام صنفی کشور

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''ماده ۵ قانون نظام صنفی کشور:''' (اصلاحی ۱۳۹۲/۰۶/۱۲)- پروانه کسب: مجوزی است که طبق مقررات این قانون به منظور شروع و ادامه کسب و کار یا حرفه به صورت موقت یا دائم به فرد یا افراد صنفی برای محل مشخص یا وسیله کسب معین داده می شود. تبصره ۱ (الحاقی ۱۳۹۲/...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۵ قانون نظام صنفی کشور: (اصلاحی ۱۳۹۲/۰۶/۱۲)- پروانه کسب: مجوزی است که طبق مقررات این قانون به منظور شروع و ادامه کسب و کار یا حرفه به صورت موقت یا دائم به فرد یا افراد صنفی برای محل مشخص یا وسیله کسب معین داده می شود.

تبصره ۱ (الحاقی ۱۳۹۲/۰۶/۱۲)- پروانه کسب موقت تنها برای یک بار صادر می شود. مدت اعتبار پروانه کسب موقت یک سال و پروانه کسب دائم پنج سال است.

تبصره ۲ (الحاقی ۱۳۹۲/۰۶/۱۲)- اتحادیه صنفی مکلف است با انقضای مدت اعتبار پروانه کسب ، اخطاریه یکماهه برای تبدیل پروانه موقت به پروانه دائم یا تمدید پروانه دائم صادر نماید و در صورت عدم تبدیل یا تمدید پروانه، واحد صنفی در حکم واحد بدون پروانه تلقی می شود.