ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)

هر کس علیه نظام جمهوری اسلامی ایران یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام به هر نحو فعالیت تبلیغی نماید به حبس از سه ماه تا ‌یکسال محکوم خواهد شد.

توضیح واژگان

منظور از فعالیت تبلیغی اعمالی مانند نوشتن مقاله، چاپ و پخش نشریه و اعلامیه، انجام مصاحبه های متعدد علیه نظام، تهیه پوستر، راه انداختن ایستگاه های رادیو و تلویزیون، گویندگی در این شبکه، ساخت فیلم، استفاده از هنر های تجسمی و ... است. تشخیص سایر مصادیق فعالیت های تبلیغی بر عهده قاضی قرار دارد. نکته مهم آن است که فعالیت تبلیغی زمانی محقق میشود که فرد کار خود را این قبیل اعمال قرار داده و در انجام آن اصرار ورزد. بدین معنا که به نوعی استمرار در این عبارت شرط شده و مرتکب با یکبار سخنرانی یا مصاحبه مشمول این ماده قرار نخواهد گرفت. این استمرار باید در حدی باشد که عرفا بتوان به آن اعمال اطلاق فعالیت داشت. همچنین گفتنی است که در حقوق جزا فعل مرتکب مدنظر قرار میگیرد. بنابراین اگر فردی یکبار سخنرانی کند و این سخنرانی بارها در فضای مجازی منتشر شود نمیتوانیم آن را نوعی فعالیت تبلیغی تلقی کنیم.

منظور از نظام، حکومت و رژیم سیاسی است که بدان واسطه اقتدار حاکم اعمال میشود. نظام جمهوری اسلامی ایران دارای دو رکن اسلامیت و استقلال است. تبلیغ علیه هر یک از این ارکان تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران محسوب میشود. اما در مقابل تبلیغ علیه قوای سه گانه و یا سران این قوا و یا سازمان های محلی مشمول ماده قرار نخواهد گرفت.

منظور از گروه و سازمان های مخالف نظام گروه هایی هستند که با اصل و کلیت نظام مخالفند. این مورد یا در اساسنامه صریحا ذکر شده و یا در عمل چنین هدفی در دستور کار قرار گرفته است.

پیشینه

ماده 5 ‌قانون مجازات مقدمین بر علیه امنیت و استقلال مملکت مصوب 1310: ‌

• هر کس برای یکی از جرم ها و یا مجرمین مذکوره در مواد 1 و 2 و 3 در ایران به نحوی از انحاء تبلیغ نماید و هر ایرانی که بر علیه‌ سلطنت مشروطه ایران یا بر له یکی از جرمها و یا مجرمین مذکور در مواد فوق به نحوی از انحاء در خارج از ایران تبلیغ کند محکوم به یک سال تا سه‌ سال حبس تأدیبی خواهد شد.

این ماده در قانون راجع به مجازات اسلامی سال 1362 دارای پیشینه نیست. زیرا تصور بر آن بود که تصویب چنین ماده ای منجر به سو استفاده مقامات دولتی و برخورد نامناسب با منتقدان خواهد شد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

تبلیغ علیه نظام که در این ماده بحث شده است از جمله جرائم سیاسی است که بدون خشونت و بر پایه ی دانش، اندیشه، مرام یا گرایش سیاسی شخص واقع میشود. عنصر مادی این جرم عبارت است از: تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران یا به نفع گروهها و سازمانهای مخالف نظام. با توجه به عبارات "علیه" و "به نفع" در متن ماده میتوان این گونه برداشت کرد که تبلیغ باید به نفع موثری واقع شود. به نحوی که اگر فعالیت تبلیغی فاقد هرگونه نفع و ضرر باشد مشمول این ماده قرار نخواهد گرفت. در مقابل نیز عده ای با نظر به اطلاق ماده هر فعالیت تبلیغی اعم از موثر و غر موثر را مشمول ماده قرار داده اند. در این ماده مرتکب جرم میتواند فرد ایرانی و خارجی، نظامی و غیر نظامی، کارمند و غیر کارمند باشد. اگر شخصی اصل نظام را مشروع بداند و به انتقاد صریح و قانونی از برخی برنامه ها و سیاست های آن بپردازد مشمول ماده قرار نخواهد گرفت. تفاوت تبلیغ و انتقاد را میتوان در رکن روانی هر یک جست و جو کرد. در تبلیغ علیه نظام نوعی ضدیت با نظام مشاهده میشود ولی هدف انتقاد اصلاح نقاط ضعف از سر دلسوزی است. این جرم از نوع جرائم مطلق است و تحقق آن نیازی به وقوع نتیجه خاصی ندارد. همچنین کسی که در فعالیت تبلیغی مباشرت ندارد ولی به نحوی انتشار این افکار را تسهیل میکند میتواند به عنوان معاون مورد تعقیب قرار گیرد.

عنصر روانی این جرم در وهله اول اراده ارتکاب فعالیت تبلیغی است. علاوه بر آن به نظر میرسد با نظر به عبارات "علیه ... و یا به نفع ..." مرتکب باید دارای سو نیت خاص قصد مخالفت با نظام یا قصد تضعیف و یا تزلزل نظام نیز باشد.در مقابل عده ای صرف سوء نیت عام را برای ارتکاب جرم کافی دانسته اند. اگر مرتکب جرم ادعا کند که فریب خورده و یا اغوا شده است میتواند حسب مورد تبرئه و یا مشمول تخفیف مجازات قرار گیرد. در پایان لازم به ذکر است که این عنوان مجرمانه جرمی مستقل بوده و در فرض تحقق در دادگاه انقلاب حوزه تبلیغاتی مورد رسیدگی قرار میگیرد.همچنین اگر کسی همزمان عضو گروه مجرمانه ای باشد و به انجام فعالیت های تبلیغی نیز بپردزد مشمول قواعد تعدد معنوی قرار خواهد گرفت.

انتقادات

در متن ماده عبارت "هرکس" قید شده است که عموما منصرف از اشخاص حقوقی است. با این وجود ارتکاب این جرم از جانب شخص حقوقی نیز قابل تحقق است. بهتر بود به جای عبارت "هرکس" از عبارت "هر شخص" استفاده میشد تا ظهور ماده نیز جای تردیدی بر شمول اشخاص حقوقی باقی نگذارد.

همچنین به نظر میرسد جرم انگاری چنین عنوان مجرمانه ای که معیاری قابل تمییز از فعالیت های مشروعی مانند انتقاد، امر به معروف، نهی از منکر و حتی یک اظهار نظر ساده در راستای حق را دارا نیست مطابق با اصول جرم انگاری نخواهد بود. عبارات کلی و مبهمی که در نگارش ماده مورد استفاده قرار گرفته است دست مجریان قانون را در محدودیت آزادی های مشروع شهروندان باز گذاشته که این امر آشکارا بر خلاف اصول قانون اساسی و اهداف ارزشمند انقلاب اسلامی خواهد بود.

مصادیق و نمونه ها

مصادیقی که مشمول جرم تبلیغ علیه نظام قرار نمی گیرند:

• صحبت دو نفره اشخاص، صحبت در جمع های خانوادگی (زیرا مخاطب تبلیغ باید به نحوی عمومی باشد)
• صحبت استاد و دانشجو در کلاس دروس خاصی مانند حقوق اساسی

• ارسال نامه به یکی از دولتمردان و گلایه از شکنجه متهمان