رویکرد حقوق ایران در خصوص میانجیگری برخط
رویکرد حقوق ایران در خصوص میانجیگری برخط نام مقاله ای از سید علی رضا رضائی، رضا معبودی نیشابوری، اعظم انصاری و عبدالله خدابخشی است که در شماره یکم ( بهار و تابستان 1401) فصلنامه حقوق خصوصی دانشگاه تهران منتشر شده است.
چکیده
میانجیگری به دلیل ایجاد امکان حل‌وفصل دعوا به صورت مسالمت‌آمیز و تعیین نتیجة دعوا توسط خود طرفین روشی مناسب جهت حل اختلافات است. میانجیگری برخط در اختلافات مربوط به تجارت الکترونیک این امکان را برای اشخاص و فعالان تجاری فراهم می‌سازد که به‌رغم بعد مسافت و عدم امکان ملاقات حضوری دعوای خود را به صورت مسالمت‌آمیز حل‌وفصل کنند. در پژوهش حاضر، میانجیگری برخط از منظر «مفهوم و ویژگی‌ها»، «مزایا»، «معایب»، «فرایند»، «دعاوی قابل ارجاع»، «اجرای نتیجه»، و «راهکارهای موجود جهت پیشرفت» مورد بررسی قرار گرفت تا با روشن شدن جوانب حقوقی مختلف روش حل اختلاف یادشده اشخاص بتوانند در خصوص مناسب بودن استفاده از این روش حل اختلاف تصمیم بگیرند. مقالة حاضر به این نتیجه نائل آمد که با توجه به ظهور تکنولوژی‌های متعدد استفاده از میانجیگری برخط میسر است. در عین حال فقدان قابلیت اجرایی نتیجة میانجیگری برخط در اکثر موارد و فقدان تضمین برای عدم افشای اطلاعات محرمانه در فرایند حل اختلاف آن جزء مشکلات اساسی روش یادشده است که با وضع قوانین جامع و آموزش میانجیان می‌توان این مشکلات را برطرف کرد.
کلیدواژه ها
- حل اختلاف برخط
- دعاوی اینترنتی
- سازش
- محرمانگی
مواد مرتبط
- ماده 6 قانون تجارت الکترونیکی
- ماده 655 آیین دادرسی جرایم نیروهای مسلح و دادرسی الکترونیکی
- ماده 7 قانون نمونه سازش تجاری بین المللی آنسیترال 2002
- ماده 8 قانون نمونه آنسیترال در زمینه سازش تجاری بین المللی
- ماده 11 قواعد میانجیگری تجاری اتحادیه داوری امریکا
- ماده 15 قواعد میانجی گری سازمان جهانی مالکیت فکری