ماده ۳۱۲ قانون آیین دادرسی مدنی

هرگاه موضوع درخواست دستور موقت، در مقر دادگاهی غیر از دادگاههای یادشده در ماده قبل باشد، درخواست دستور موقت از آن دادگاه به عمل می آید، اگرچه صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را نداشته باشد.

توضیح واژگان

موقت: «آنچه که در مدتی محدود و معین به جا می ماند و سپس زایل می شود – چیزی که وقت آن معین شده است»615937

پیشینه

مفاد این ماده در قانون آیین دادرسی مدنی سال 1290 مشابهی نداشته اما مشابه آن ذیل ماده 772 قانون آیین دادرسی مدنی سال 1318 بیان شده بود 699640

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

مطابق این ماده در صورتی که موضوع دستور موقت در حوزه قضایی غیر از حوزه قضایی دادگاه صالح به رسیدگی به اصل دعوا باشد ، درخواست کننده باید به دادگاهی که موضوع دستور موقت در حوزه آن قرار دارد مراجعه کند.143423

«تعیین صلاحیت محلی دادگاه محل وقوع موضوع دستور موقت جهت رسیدگی و صدور این دستور و همچنین تکلیف مقرر در ماده 312 آیین دادرسی مدنی در تعیین صلاحیت مزبور ، نه تنها در مقام تاسیس قاعده عمومی تعیین صلاحیت محل دادگاه برای صدور دستور موقت است بلکه تلویحا با تقریر و تاسیس این قاعده ، ماده 311 آیین دادرسی مدنی را نیز از این حیث بلاموضوع کرده و از اثر خواهد انداخت»604298

درخواست دستور موقت بعد از طرح دعوای اصلی می تواند در برگه عادی و یا شفاها از دادگاه درخواست شود که در این مورد در صورتمجلس قید می شود.603986 درخواست تامین خواسته ، تنها از دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد ممکن است اما درخواست دستور موقت را برحسب مورد می تواند از دادگاه صالح برای رسیدگی به اصل دعوا و یا دادگاه غیر صالح رسیدگی به اصل دعوا ( دادگاه محلی که موضوع دستور موقت در آن واقع است ) درخواست نمود.898884