رجوع از ایجاب
تا زمانی که ایجاب مورد قبول واقع نشده است، الزام آور نمی باشد. چرا که اراده یک جانبه اصولا برای ایجاد تعهد کافی نمی باشد. لذا اصل بر این است که تا زمانی که قبول واقع نشده است، موجب می تواند از انجام معامله صرف نظر نماید که در اصطلاح حقوقی به این امر رجوع یا عدول از ایجاب گفته می شود.[۱]
مطالعات تطبیقی
در حقوق فرانسه دو اصطلاح «رجوع از ایجاب» و «انصراف از ایجاب» وجود دارد که این دو با یکدیگر متفاوت هستند. درصورتی که پیش از وصول ایجاب به مخاطب یا همزمان با آن، موجب از ایجاب خویش عدول نماید «انصراف از ایجاب یا پس از گرفتن ایجاب» تلقی می شود. لیکن عدول از ایجاب پس از وصول ایجاب به مخاطب را «رجوع از ایجاب» گویند. این امر در ماده 1115 قانون مدنی جدید فرانسه مورد اشاره قرار گرفته است. در حقوق ایران اصل بر آن است که تا زمانی که طرف ایجاب، ایجاب را قبول ننموده باشد، موجب می تواند از انجام معامله صرف نظر نماید که به اصطلاح گفته می شود از ایجاب خویش عدول نموده است.[۲]
منابع
- ↑ سیدحسین صفایی. دوره مقدماتی حقوق مدنی (جلد دوم) (قواعد عمومی قرادادها). چاپ 9. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670612
- ↑ سیامک پاکباز. شرح قانون مدنی فرانسه. چاپ 1. میزان، 1401. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6670620