قرارداد خدمات محور
قراردادهای خدمات محور به توافقی گفته میشود که بهموجب آن یک طرف (ارائهدهنده خدمت) متعهد میشود تا در ازای دریافت اجرت مشخص، خدمت معینی را به طرف دیگر (دریافتکننده یا خریدار خدمت) ارائه دهد. این تعریف در دو سند مهم، یعنی «اصول حقوق اروپایی قراردادهای خدماتمحور» و «سند چارچوب مشترک مرجع»، به همین شکل آمده است.
با توجه به این تعریف، قراردادهای خدمات به گروهی از قراردادها اطلاق میشود که مورد معامله بهجای کالا، خدمتی خاص نظیر حملونقل، ساختوساز، حفظ و نگهداری، درمان، بیمه و خدمات تأمین مالی است. برخی از این قراردادها به دلیل اهمیت خدمت موضوع قرارداد، مانند خدمات مالی (بیمه و تأمین مالی)، خدمات حملونقل و خدمات گارانتی دارای قواعد اختصاصی هستند؛ اما قراردادهایی که قواعد اختصاصی کمتری دارند و با عنوان «قراردادهای خدمات» شناخته میشوند، شامل قراردادهای ساختوساز، طراحی، حفظ و نگهداری، مشاوره و تأمین اطلاعات و درمان هستند.[۱]
منابع
- ↑ کیمیایی نالکیا شری, زهرا; زوکی نژاد, مرضیه; قبولی درافشان, سیدمحمد مهدی (1402). "بررسی تعهدات ارائهدهندهی خدمت در قرارداد حفظ و نگهداری با تطبیق در اصول حقوق اروپایی قراردادهای خدماتمحور و حقوق ایران". پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب. 10 (2): 143–164. doi:10.22091/csiw.2023.8719.2343. ISSN 2476-4213.