تحلیل موافقت نامه عملیات مشترک بالا دستی صنعت نفت و گاز و امکان بهره برداری از آن در قراردادهای بالا دستی صنعت نفت و گاز ایران
 | |
| عنوان | تحلیل موافقت نامه عملیات مشترک بالا دستی صنعت نفت و گاز و امکان بهره برداری از آن در قراردادهای بالا دستی صنعت نفت و گاز ایران |
|---|---|
| رشته | حقوق نفت و گاز |
| دانشجو | جابر هوشمندکوچی |
| استاد راهنما | سید نصراله ابراهیمی |
| استاد مشاور | رضا طجرلو، محمود باقری |
| مقطع | دکتری |
| سال دفاع | ۱۳۹۶ |
| دانشگاه | دانشگاه تهران |
تحلیل موافقت نامه عملیات مشترک بالا دستی صنعت نفت و گاز و امکان بهره برداری از آن در قراردادهای بالا دستی صنعت نفت و گاز ایران عنوان رساله ای است که توسط جابر هوشمندکوچی، با راهنمایی سید نصراله ابراهیمی و با مشاوره رضا طجرلو و محمود باقری در سال ۱۳۹۶ و در مقطع دکتری دانشگاه تهران دفاع گردید.
چکیده
در این نوشتار در ابتدا به معرفی م.ع.م به عنوان جوینت ونچری قراردادی و مقایسه و مطابقت این موافقتنامه با پارتنرشیپ در انگلستان و عدم مطابقت نسبی آن با احکام شرکت مدنی در ایران پرداخته شده است و متعاقبا، سابقه استفاده از جوینت ونچر قراردادی و شرکتی در ایران توام با قوانین و مقررات داخلی مربوطه و همچنین چالش ها و مزایای استفاده از ترتیبات مزبور توضیح داده شده است. م.ع.م شباهت قابل ملاحظه ای از نظر محتوا با موافقتنامه یکی سازی دارد؛ اما م.ع.م برای شراکت در اجرای یک پروژه منعقد می شود و موافقتنامه یکی سازی برای شراکت در بهره برداری از مخزن واحد که در قلمرو دو یا چند کشور و یا قلمرو قراردادی دو یا چند قرارداد مجزا قرار گرفته، منعقد می شود. در ایران م.ع.م به شکلی که در دنیا طی هفت دهه ی گذشته مورداستفاده قرار می گرفته، شناخته شده نیست؛ لذا بررسی و شناخت مفاد م.ع.م و امکان به کارگیری آن ها در چهارچوب قراردادهای بالادستی در ایران از مجرای مطالعه و تحلیل مفاد موافقتنامه مزبور و مقایسه آن با مدل های قراردادی بالادستی نفت و گاز در ایران و قراردادهای مورداستفاده در جمع انتخاب شده ای از کشورهای دنیا هدف اصلی این تحقیق بوده است که حاصل آن، افزایش دانش داخلی مشارکت در قالب م.ع.م و تاکید بر فایده مندی یا در مواردی ضرورت استفاده از قالب مزبور در صنعت نفت و گاز ایران است. علاوه بر هدف و دستاورد پیش گفته و به واسطه چندلایه بودن نظام مسیولیت در موافقت نامه های عملیات مشترک، بخشی نیز به بررسی روش مدیریت ریسک حقوقی در موافقت نامه های عملیات مشترک از طریق شروط عدم مسیولیت متقابل اختصاص یافته است که حاصل آن تاکید بر لزوم توجه به آخرین رویه های داوری و قضایی در تدوین شروط عدم مسیولیت متقابل توسط مذاکره کنندگان قراردادهای نفتی به طورکلی و م.ع.م به طور خاص هست چراکه مراجع رسیدگی همواره آنچه طرفین در این خصوص توافق کرده اند را اجرا نمی کنند و تمایلی قابل توجه در حقوق کامن لا و به ویژه انگلستان در بین قضات و داوران وجود دارد تا شروط مزبور را مضیق و گاهی برخلاف نص صریح توافق شده طرفین تفسیر و اجرا کنند. نهایتا با وجود عدم دسترسی به متن اصلی قرارداد نفتی ایران، مدلی نیز بر مبنای مدل م.ع.م AIPN برای استفاده در چهارچوب قراردادهای IPC با توجه به اصول کلی این قراردادها تدوین شده تا نقطه شروع و سنگ بنایی برای تدوین مدل داخلی م.ع.م باشد.
کلیدواژه ها
- موافقتنامه عملیات مشترک(م.ع.م)
- پارتنرشیپ