ماده 13 قانون امور حسبی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۳ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۳ قانون امور حسبی: درخواست در امور حسبی ممکن است کتبی یا زبانی باشد- درخواست زبانی در صورت مجلس نوشته شده و به امضاء درخواست کننده می‌رسد.

توضیح واژگان

درخواست: (به معنای خواهش، مطالبه، تقاضا) هم در امور کیفری وجود دارد و هم در امور مدنی، هرچند درخواست در امور مدنی مصادیق بیشتر و کاربرد فراوان‌تری دارد.

مفهوم درخواست با دادخواست ارتباط زیادی دارد و تمییز آن‌ها از اهمیت فراوانی برخوردار است، چرا که در مورد درخواست لزومی ندارد که تشریفات خاص دادخواست رعایت گردد.[۱]

امور حسبی: اموری را حسبی گویند که مراجع قضایی باید وارد رسیدگی و اتخاذ تصمیم شوند، بدون این که رسیدگی متوقف بر اختلاف و مرافعه ای باشد و شکایتی طرح گردد.[۲]

نکات تفسیری دکترین ماده 13 قانون امور حسبی

در امور حسبی بر خلاف امور ترافعی، تنظیم دادخواست رسمی الزامی نیست و درخواست ساده کفایت می‌کند.[۳]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 13 قانون امور حسبی

  1. درخواست در امور حسبی می‌تواند به دو صورت کتبی یا زبانی انجام شود.
  2. در صورت زبانی بودن درخواست، باید متن آن در صورت مجلس نوشته شود.
  3. درخواست زبانی باید به امضای درخواست کننده برسد.

رویه های قضایی

مطابق نظریه مشورتی شماره ۷/۲۹۶۷ مورخ ۱۳۹۰/۵/۱۲ اداره حقوقی قوه قضاییه درخواست عزل قیم توسط دادستان با توجه به ماده 13 قانون امور حسبی نیازی به تقدیم دادخواست وفق مقررات قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی ندارد.[۴]

منابع

  1. عباس کریمی. آیین دادرسی مدنی. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1549664
  2. سیدجلال الدین مدنی. حقوق مدنی (جلد هفتم) (بررسی مشخصات اشخاص و محجورین، وضعیت، شخصیت، هویت، تابعیت، اقامت، قیمومت). چاپ 5. پایدار، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 324628
  3. سیدمحسن صدرزاده افشار. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی دادگاه‌های عمومی و انقلاب (جلد اول-دوم-سوم). چاپ 11. جهاد دانشگاهی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2264408
  4. عبداله خدابخشی. تحلیل فقهی-حقوقی قانون امور حسبی و تأثیر آن در رویه قضایی. چاپ 2. خرسندی، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3455140