ماده ۲۵۸ قانون تجارت

شخصی که در سر وعده وجه برات را می پردازد بری الذمه محسوب می شود مگر آنکه وجه برات قانوناً در نزد او توقیف شده باشد.

توضیح واژگان

برات: به سندی که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، و یا در وجه حامل تأدیه نماید.(619754)

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مقررات این ماده، درمورد سفته نیز جاری است.(619735) و چنانچه وجه برات، توسط شخص ثالثی، نزد براتگیر توقیف شده باشد؛ دیگر براتگیر نمی تواند مبلغ مزبور را، به دارنده برات تأدیه نماید. البته جهت اعمال این ممنوعیت، نظر دادگاه و یا هر مرجعی که قانونگذار مصلحت بداند؛ شرط است.(906779) و دستور عدم تأدیه وجه برات، مشتمل بر موارد زیر است:

-         درصورت مفقود شدن برات یا به سرقت رفتن آن، دارنده سند مزبور، باید برابر با مقررات موضوعه، به براتگیر دستور عدم تأدیه بدهد. درغیراینصورت براتگیر، با تحویل وجه برات به دارنده جدید، بری الذمه خواهد شد.

-         پس از صدور حکم ورشکستگی دارنده برات، مدیر یا اداره تصفیه، به براتگیر دستور عدم تأدیه می دهند تا وجه برات، به نفع غرمای دارنده، وصول گردد.

-         درصورت ظهور جنون یا سفه در دارنده برات، ولی یا قیم وی، به براتگیر دستور عدم تأدیه می دهد؛ تا دارنده فقط در مقابل نماینده قانونی محجور، مسئول شناخته شود.(1214876)