ماده 1 قانون تاسیس شرکت مخابرات ایران
ماده ۱ قانون تاسیس شرکت مخابرات ایران مصوب ۱۳۵۰,۰۳,۲۹: بمنظور تأسیس و توسعه و نگاهداری و بهره برداری شبکه های مخابرات کشور برای ایجاد ارتباط مخابرات اعم از عمومی و اختصاصی در داخل کشور و یا سایر کشورهای جهان و هم آهنگ نمودن آنها به استثنای پخش رادیو و تلویزیون بدولت اجازه داده میشود شرکتی بنام شرکت مخابرات ایران که در این قانون شرکت نامیده میشود تشکیل دهد.
شرکت وابسته بوزارت پست و تلگراف و تلفن است و تمام سهام آن با نام و متعلق بدولت خواهد بود اساسنامه شرکت ظرف سه ماه از طرف وزارت پست و تلگراف و تلفن تنظیم و پس از تأیید هیئت وزیران و تصویب کمیسیونهای امور استخدام و سازمانهای اداری، دارائی، دادگستری و پست و تلگراف مجلسین بمورد اجرا گذارده میشود. هر گونه تغییر و یا اصلاح و الحاقی که در اساسنامه لازم بشود به پیشنهاد مجمع عمومی شرکت و تأئید هیئت وزیران با تصویب کمیسیون های فوق الذکر بعمل خواهد آمد.
تبصره ۱ – مقصود از مخابرات در این قانون عبارتست از انتقال و ارسال علائم و نوشته ها و تصاویر و صداها و هر گونه اطلاعات دیگر بوسیله سیم یا بی سیم و یا نور و یا هر رویه الکترومغناطیسی.
تبصره ۲ – شبکه های مخابرات عمومی مذکور در این قانون عبارتند از مجموعه وسائل مخابراتی که برای استفاده عموم دائر بوده و یا بعدا دائر خواهد شد.
تبصره ۳ – شبکه های اختصاصی مخابرات عبارتند از مجموعه وسایل مخابراتی که برای استفاده گروهها یا موارد خاصی دائر بوده و یا بعدا دائر گردد.