ماده 1 قانون مرکز آمار ایران
ماده ۱ قانون مرکز آمار ایران مصوب ۱۳۵۳,۱۱,۱۰: تعاریف اصطلاحات مندرج در این قانون بقرار زیر است:
الف – سرشماری: منظور آمارگیریهائی است که کلیه افراد و واحدهای جامعه مورد مطالعه را در برگیرد و در مواعد مشخص بمنظور جمع آوری اطلاعات در زمینه فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی مانند نفوس، مسکن، کشاورزی، صنعت، ساختمان، بازرگانی، فرهنگی و سایر فعالیتها صورت میگیرد. در صورتی که سرشماری در سراسر کشور بعمل آید سرشماری عمومی نامیده میشود.
ب – آمارگیری نمونه ای: منظور جمع آوری اطلاعات آماری از تعدادی از افراد یا واحدهای جامعه بر اساس روشهای علمی آماری است که نتایج آن قابل تعمیم باشد.
ج – آمارگیری جاری: منظور آمارگیری هائی است که از روی مدارک گزارشها و فرمهای مربوط بفعالیتهای جاری وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی و شرکتهای دولتی و وابسته بدولت انجام میشود.
د – محاسبات ملی: منظور بیان آماری کلیه فعالیتهای اقتصادی کشور طی یک دوره زمانی میباشد.
ه – شاخص قیمت: منظور کمیتی است که تغییرات متوسط قیمت کالاها و خدمات را نسبت بیک زمان معین نشان دهد.
و – قالب آماری: منظور فهرستی از مشخصات کلی افراد یا واحدهای جامعه مورد آمارگیری است که بخصوص در آمارگیریهای نمونه ای از آن استفاده میشود.
ز – خدمات آماری: منظور انجام تمام یا قسمتی از خدماتی است که در زمینه تهیه و اجرای طرحهای آماری و استخراج نتایج و چاپ و انتشار آنها بعمل میآید.